Belê, gava Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam derket, ne tenê ji taîfeyekê re, ji qewmekî re, ji qismekî ehlê siyasetê re yan ji dînekî (olekê) re, belkî li hember hemû padîşahan û li hember hemû ehlê dîn, bi tena serê xwe mû kir (meydan xwend). Hal ku hal e digel ku apê wî, dijminê herî mezin û qewm û qebîleya wî, neyar bûn, bîst û sê salan bi awayekî bênobedar, bêtekelluf, bêmuhafiz û digel ku gelek caran tûşî sû-î qesdê hat jî, bi kemala seadetê, heta ku li ser nivîna xwe ya rehet wefat kir û derket e’laya illiyîn, hifz û îsmeta wî,

وَاللّٰهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ

mîna rojê nîşan dide ku heqîqeteke çi qas biqewet îfade dike.... û niqteyeke wî ya îstînadê ya çi qas metin(çetin) heye. Em, dê ji bo nimûneyê, çend bûyerên ku ketine kirasê qet’îbûnê, zikir bikin.

   Bûyera Yekê: Ehlê siyer û hedîsê bi muttefiqî xeber didin(radigihînin) ku qebîleya Qureyş, ji bo ku Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam bidin kuştin, bi awayekî qet’î îttîfaq kirin; hetta bi tedbîra şeytanekî ku ketibû sûretê mirovan, ji bo ku fitne nekeve navbera Qureyşiyan, bi hindikî ji her qebîleyekê zilamek, nêzî du sed kesî ku di bin fermana Ebû Cehil û Ebû Leheb de bûn, bi ser xaniyê seadetî yê Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam ve girtin. Li ba Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, Hezretî Elî jî hebû. Ji wî re got: “Tu îşev di nivîna min de rakeve.” Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam sekiniye heta ku Qureyş hatine, hemû aliyê xanî dorpêç kirine. Wê gavê derket, hinek ax avêt ser serê wan; tew yekî ji wan ew nedît, di nav wan de derket çû. ¹  Li Şikefta Hîrayê, du kevok û pîrepindek, li hember hemû Qureyşiyan bûn nobetdar û ew muhefeze kirin. ²

   Bûyera Duduyan: Ji bûyerên qet’î ye ku gava ji şikeftê derketine û diçûn aliyê Medîneyê, reîsên Qureyşiyan, bi bergîdana malekî muhîm, zilamekî bi navê Sureqa ku gelek wêrek bû, şandin da ku ew wan bişopîne û hewl bide da ku wan bikuje.