berî her kesî çûbû, tehqîq kiribû û vegeriyabû. Ji Ebû Telhe re ferman kiriye:
وَجَدْتُ فَرَسَكَ بَحْرًا
Ango: “Hespê te rewan e û têra xwe zû ye.” Hal ku hal bû, hespê Ebû Telhe, ji wî cinsî bû ku jê re digotin qetûf û nexweş dimeşiya. Piştî wê şevê, tu hesp di meşê de nedigihîştê. 1 Hem bi neqla sehîh, carekê di seferê de, wextê nimêjê, Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam ji hespê xwe re got: “Raweste.” Ew jî rawestiya. Heta ku nimêj qediya, tew yek azayekî xwe nelibitand. 2
Bûyera Pêncan: Xizmetkarê(xulamê) Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam Sefîne, ji bo çûyina cem waliyê Yemenê Muaz Ibnî Cebel, ji Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam ferman girtiye û çûye. Bi rê de rastî şêrekî hatiye. Wî Sefîneyî jê re gotiye: “Ez xizmetkarê Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam im.” Şêrî, deng derxistiye jê veqetiyaye, dengê xwe jê re nekiriye. Di terîqeke din de radigihînin ku “Di vegerê de Sefîneyî, rêya xwe wenda kiriye, rastî şêrekî hatiye; tevî ku şêr têkilî wî nebûye, rê jî nîşanî wî daye. 3
Hem ji Hezretî Emer radigihînin ku gotiye: “Bedewiyek hat ba Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam. Susmarek ango kelerek ku bi erebî jê re Debb tê gotin di destê wî de hebû. Got. Eger ev heywan şahidî ji te re bîne, ez ê îmanê bi te bînim; nexwe (an na) îman naynim.” Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam ji wî heywanî pirs kir; wî susmarî, bi zimanekî fesîh ji rîsaleta wî re şahidî kir. 4
Hem Umm-ul mumînîn Umm-u Seleme radigihîne ku “Xezalek, bi Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam re peyiviye û ji rîsaleta wî re şahidî kiriye. 5 Eve mîna vê gelek mînak hene.
