Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, çûye, destê xwe bi ser pişta wê xistiye, guhanê wê jî mesih kiriye, dua kiriye; peyre gotiye: “Derdanekê bînin, bidoşin.” Wan ew dot. Piştî ku Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, tevî Ebû Bekir-is- Siddîq vexwar, xelqê wê xaneyê jî heta ku têr bûne, vexwarine. Ew bizin bi hêz bûye, wisan jî mubarek ma ye. 1
Ya duduyan: Qisseya navdar a Şatê Ibnî Mes’ûd e ku Ibnî Mes’ûd, berî bibe musluman, şivanê hinan bû(ye). Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, digel Ebû Bekir-is- Siddîq, çûye ciyê ku Ibnî Mes’ûd tevî pezê xwe lê bû ye. Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, ji Ibnî Mes’ûdî şîr xwestiye. Wî jî gotiye: “Bizin, yên min nîn in; malê xelqê ne.” Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, gotiye: “Ji min re bizineke bêşîr bîne.” Wî jî bizineke ku du sal in nêrî nedîtiye anî(ye). Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, bi destê xwe guhanê wê mesih kiriye û dua kiriye. Peyre dotine, şîrekî xalis (jê) girtine.. vexwarine. Ku Ibnî Mes’ûdî ev mucîze dîtiye, îman aniye. 2
Ya sisêyan: Qisseya navdar a bizinên Helîmeya Se’diye ye ku mûrdî’eya ango dayika şîr a Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam e ku di nav wê qebîleyê de bi qasî dereceyekê qehtî/xelayî hebû(ye). Heywan, qels û bê şîr diman. Heta têr bibûna nedikariyan bixwarina. Dema ku Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, şandin wê derê, ba dayika wî ya şîr, bi bereketa wî, bizinên Helîmeya Se’diyeyê, wextê êvarê, ne mîna bizinên malên din, bizinên wê, hem bi awayekî têr û hem jî guhanê wan bi şîrî dagirtî dihatin.
Eve mîna vê, di kitêbên siyerê de hîna cuz-iyên wê yên din hene; lê belê ev nimûne, têra meqseda eslî dikin. 3
Mînaka Nehan: Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, piştî ku bi destê xwe yê mubarek, ser û rûyê hin zatan mesih kiriye û dua kiriye, hin nuwaze zahir bûne.
