Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, bi destê xwe ûra destê wî mesih kir û bi destê xwe yê mubarek qewart. Ji wê ûrê tu eserek nema. ¹

   Mînaka Heştan: Ji her yek şeş zarekan yek bi yek bûn mezherê mucîzeya Ehmedî.

   Yê yekê: Ibnî Ebî Şeybe (muheqqîqê kamil û muheddîsê navda) radigihîne ku jinekê, zarokek anî ba Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam. Belayek hebû bi wî zarokî re, nedikariya bipeyiviya, xêv bû. Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, bi avekê mezmeze kir, destê xwe şûşt, ew av da jinikê. Ferman kir got : “Bila bi wî zarokî bide vexwarin.” Piştî ku wî zarokî ew av vexwar, tu tiştek ji wê nexweşînê ji belayê nema. Wisan bû xwedî aqil û kemalê ku derkete raserî aqilmendên mirovan. ²

   Yê duduyan: Bi neqla sehîh Hezretî Ibnî Ebbas gotiye ku zarokekî mecnûn anîn ba Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam. Destê xwe yê mubarek danî ser singê wî. Tavilê zarok vereşiya. Ji hundirê wî, tiştekî reş ê bi qasî xiyarekî biçûk  derket; zarokî şîfa dît û çû. ³

   Yê sisêyan: Îmamê Beyheqî û Nesaî, bi neqla sehîh radigihînin ku quşxaneyeke kelandî, bi ser milê zarokekî ve rijiyaye, milê wî gişt şewitandiye. Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam ew mesih kir û tûka xwe pê xist; di eynê deqîqeyê de şîfa dît. ⁴

   Yê çaran: Zarokekî ku mezin bûbû lê belê bêzar û ziman bû, hat ba Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam. Li wî zarokî ferman kiriye: “Ez kî me?” Ew zarokê bêzarûziman ku hîç nepeyiviye, gotiye

اَنْتَ رَسُولُ اللّٰهِ

 û dest bi tekellumê kiriye. ⁵