Pirsek: Tê gotin ku tu, ji gelek tiştan re mutewatir dibêjî. Hal ku hal e, em bi pirê wan nû dihesin. Tiştekî mutewatir, weha veşarî namîne.
Bersiva Wê: Li cem alimên şerîetê, gelek tiştên mutewatir û bedîhî hene ku li gor wanên ku ji wan in, mechûl in. Li ba ehlê hedîsê jî gelek mutewatir hene, li cem yên din, peve nabin ehedî jî û mîna van, ehlê îxtîsasê yê. Her fennekê li gor wê fennê bedîhiyat û nezeriyan(teoriyan) beyan dikin. Hemû gel jî, baweriya xwe bi wan ehlê îxtîsasa wê fennê tîne, teslîm dibe yan jî dikeve navê, dibîne.
A niha bûyerên ku me ew ragihand û yan heqîqî mutewatir an me’newî mutewatir an di hukmê tewaturê de qet-itiyê îfade dikin, hem ehlê hedîsê hem ehlê şerîetê hem ehlêuslûla dîn hem piraniya tebeqeyên aliman, hukmê wê wisan nîşan daye. Gava ku awamê ku di xefletê de ne an jî nezanên ku çavê xwe digrin nizanibin, qebhet ê wan e.
Mînaka Pêncan: Îmamê Bexawî, bi texrîcî û bi teshîhî radigihîne ku:
Di Xezweya Hendekê de, lingê Elî Ibnî Egerm, bi derba kafiran şikiya. Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, mesih kir; di heman kêliyê de wisan şîfa dît ku ji hespê xwe peya nebû. 1
Mînaka Şeşan: Di serî de Îmamê Beyheqî, ehlê hedîsê radigihînin ku Îmamê Elî pir nexweş bû. Ji ber êşê, xwe bi xwe lê bû misêwa dua dikir û dinaliya. Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam hat, got:
اَللّٰهُمَّ اشْفِهِ
û bi lingê xwe niçand Hezretî Elî, “Rabe!” got. Ji nişkan ve şîfa dît. Îmamê Elî dibêje ku “Piştî wê, êdî min ew nexweşîn hew dît.” 2
Mînaka Heftan: Qisseya navdar a Şurahbîl-el Cufî ye ku di kefa destê wî de ûrek ji goşt hebû ku nikaribû pê şûr û desgîna hespê xwe bigre.
