Yek jê: Di rîwayetekê de heye ku gava qewlê wê bizinê agahî daye, deng çûye hin sehabiyan jî. 1
Ya duduyan: Hem di rîwayetekê de heye, piştî ku Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam wan agahdar kiriye, gotiye “Bibêjin
بِسْمِ اللّٰهِ
û peyre bixwin. Jehr êdî dê li we tesîrê neke.” 2 Her çendî Ibnî Hecerê Esqelanî qebûl ev rîwayet qebûl nekirye; bes yên din ew qebûl kirine.
Ya Sisiyan: Hem wexteke ku Yahûdiyên dessas, xwestine ku ji nişkan ve derbekê li Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam û sehabiyan bixin, tavilê mîna ku ji xeybê agahî were, înkîşafbûna bûyerê û eqîmmayina desîseya wan û rastderketina wê agahiya ji xeybê û tu zemanî di nezera sehabiyan de mutexalif derneketina yek agahiyeke Zatê Ehmedî ku dibêje “Qewlê vê bizinê ji min re dibêje” ji her kesî re wisan hatiye mîna ku bi guhê xwe ji wê bizinê ew gotin bihîstibin, qenaeteke qet-î çê bûye.
Mînaka Sisêyan: Weke ku ji mucîzeya “Yedê Beyza” û “Asa” ya Hezretî Musa eleyhisselam re nazîre be, di sê bûyeran de mucîzeya Ehmedî:
Yek jê: Hezretî Îmamê Ehmed Ibnî Henbel, ji Ebû Se’îd-il Xudrî texrîc û teshîh dike ku:
Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, şeveke tarî û baranî, daikekî dide Qetade Ibnî Nûman û ferman dike: “Dê ji te re mîna lembeyê, bi qasî deh erşan ronî bide her aliyî. Gava tu çûy mala xwe, tu dê kesekî ku siyeke reş e bibînî. Ew Şeytan e. Wî ji xaniyê xwe derîne, biqewêre (berêde).” Qetade darikê digre, diçe. Mîna yedê beyza ronî dide. Diçe mala xwe, wî şexsê reş dibîne, diqewêre. 3
