Ha, mîna van heşt mînakan, belkî heştê mînak hene. Eger ev heşt mînak bi hev û din ve bên girêdan, dibe zincîreke wisan pêt ku tu guman nikarin wê biqurêfin û nikarin bihejînin. Ev cûre mucîze, ji aliyê giştîbûna xwe ve, ango ev peyivîna camidan a ji bo delîliya doza Nubuwwetê, di hukmê tewaturê de, yeqînî û qet-îtiyê îfade dikin. Her yek mîsalek, ji qeweta hemûyan, qeweteke ku ji qeweta xwe zêdetir, qeweteke din jî digre. Belê, dîrekekî qels, gava bi dîrekên ku bi qewet in re were rû hev, muhkem dike. Mirovekî qels, gava bibe esker û bikeve artêşê, wisan bi qewet dibe ku li hember hezar mirovî derdikeve meydanê.
ÎŞARETA DIWAZDEHAN: Sê mînakên ku bi Îşareta Yanzdehan re eleqedar in; lê belê têra xwe mînakên muhîm in.
Mînaka Yekê: Bi nessa qetî ya
وَمَا رَمَيْتَ اِذْ رَمَيْتَ وَلٰكِنَّ اللّٰهَ رَمٰى
û bi tehqîqa hemû mufessîrên ehlê tehqîqê û bi îxbara hemû ehlê hedîsê, di Xezweya Bedirê de ev ayet radigihîne ku Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, kulmek ax û hin kevirên hur girt, dakir rûyê artêşa kuffar û got:
شَاهَتِ الْوُجُوهُ
Kelîmeya
شَاهَتِ الْوُجُوهُ
çawan ku yek kelîmeyek bû; lê belê çû guhê her yekî ji wan, mîna wê, ew kulmek axê jî, çû çavê her yek kafirî. Her yek ji wan, digel ku di rewşa êrîşê de bû, bi çavê xwe re meşxul bû û tavilê reviyan. 1
Hem di serî de Îmamê Muslîm, ehlê hedîsê radigihînin ku di Xezweya Huneynê de, mîna ya Bedirê, gava ku kuffar, bi awayekî şedîd êrîş kir, dîsan kulmek ax dakir û got
