Mînaka Sisêyan: Di serî de Sehîha Muslîm, kitêbên sehîh radigihînin ku:
Cabir dibêje: Seferekê em bi Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam re bûn. Ji bo qezaya hacetê, li ciyekî aveger(xewle) geriya. Ciyekî bi sitar tune bû. Peyre çû cem du daran, bi guliyê darekê girt, kişand. Darê jî îtaet kir, pê re çû; anî heta cem dara din. Mirov gava bi hevsarê hêştireke îtaetkar digre û dikşîne û ew hêştir bi çi awayî tê, wî ew du dar jî, wisan anîn cem hev. Peyre got:
اِلْتَئِمَا عَلَىَّ بِاِذْنِ اللّٰهِ
Ango “Li ser min bigihîjin hev.” Her du gihîştin hev û jê re bûn sitar. Piştî ku di nav wan de qezayê hacet kir, li wan emir kir, çûn ciyê xwe. 1
Di rîwayeteke duduyan de, dîsa Hezretî Cabir dibêje ku ji min re emir kir:
يَاجَابِرُ قُلْ لِهٰذِهِ الشَّجَرَةِ يَقُولُ لَكِ رَسُولُ اللّٰهِ اِلْحَقِى بِصَاحِبَتِكِ حَتّٰى اَجْلِسَ خَلْفَكُمَا
Ango “Ji wan daran re bibêje: Ji bo haceta Resûlullah bigihîjin hev.” Min jî wisan got, ew jî gihîştin hev. Peyre gava ez li bendê bûm, Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam derket. Bi serê xwe îşaretî rast û çepê kir, ew du dar, çûn ciyên xwe. 2
Mînaka Çaran: Bi neqla sehîh, Usame Bin Zeyd ku ji fermandarekî wêrek û xizmetkarekî Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam e, dibêje ku seferekê, em digel Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam bûn. Ji bo qezayê hacetê, ciyekî bisitar, bi destê wî nediket. Ferman kir:
