Îmran dibêje: “Min teheyyul dikir ku misêwa ew her du metere tije dibûn, bêhtir zêde dibû.” Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam ji wê jinikê re ferman kir:
اِذْهَبِى فَاِنَّا لَمْ نَاْخُذْ مِنْ مَۤائِكِ شَيْئًا وَلٰكِنَّ اللّٰهَ سَقَانَا
Ango “Me ji ava te negirt. Belkî Cenabê Heq, ji xezîneya xwe em av dan.” 1
Mînaka Heştan: Di serî de Ibnî Huzeyme, di Sehîha xwe de û rîwayetkar, ji Hezretî Emer neqil dikin ku:
Di Xezweya Tebûkê de em tî man. Hetta hinekan jê hêştirên xwe serjê dikir, ji tîhnan nava wê diguvaşt; vedixwar. Ebû Bekirê Siddîq, ji Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam rîca kir (tewqe kir) ku dua bike. Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, destê xwe rakir; hîna berî ku dêne, ewr civiya, baran wisan hat ku me derdanên xwe tije kirin. Peyre av vekişiya. Wisan tenê li ser artêşa me hat, ji hidûdê me derneket. 2 Nexwe tesaduf neketiye navê; sirf mucîzeya Ehmedî ye (e.s.w.).
Mînaka Nehan: Bi neqla sehîh ji Emr Ibnî Şûeyb ku xefîdê Ebdullah Ibnî Emr Ibn-il Asê navdar e û çar îmaman pê îtîmad kiriye û hedîsan ji wî derxistine, radigihînin ku:
Gotiye: Beriya Nubuwwetê, Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam tevî Ebû Talib, li hêştirê siwar dibe, gava tê derdora mewqiyê bi navê Zîlhîcazê, Ebû Talib gotiye “Ez tî bûm.” Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam peya bûye, lingê xwe li erdê xistiye, av derketiye, Ebû Talib av vexwariye. 3
Ji muheqqîqînan yekî gotiye ku ev bûyer, ji ber ku beriya nubuwwetê bû ye, digel ku ji qabilê îrhasatê ye, hezar sal piştre, li heman ciyî, derketina kaniya Erafat, dibe ku li ser wê bûyerê, weke kerameteke Ehmedî (e.s.w.) were hesibandin.
