A sêyemîn: Gelek sedemên mîna kalîtiyê yên şert û mercên jiyanê giran dikin hene ku mirinê gelek di ser jiyanê re nîşan dide. Wek mînak: Eger dê û bavê te yên zêde kal bûne, yên tu ji wan re diêşî, digel wan jî kalikên te û kalikên kalikên te bi halê xwe yên sefîlane niha li ber çavê te bûna, wê demê te dê zanibûya ka jiyan çi cezayekî dijwar e û mirin jî çiqas nî’met e. Hem, wek mînak ew mêşên xweşik yên evîndarên kulîlkên spehî… erê jiyana wan mêşan ya di dijwariya zivistanê de çiqas zehmet e û mirina wan çiqas rehmet e.

   A çaremîn: Çawa xew rehetiyek e, dilovaniyek e, bêhnvedanek e; xasma bo karesatzedeyan û birîndar û nexweşan… Eynî welê, mirina ku kekê xewê ye jî bo karesatzedeyan û bo wan kesên ku bûne bengiyên belayan… ew belayên ku berê mirovî didin xwekuştinê … belê mirin bo wan kesên wiha nî’met û dilovanî bi xwe ye. Lê belê bo wan kesên ku ji rê derketine. Wek çawa di gelek Peyvan de hatiye îsbatkirin ku mirin jî (bo wan kesan eynî) mîna jiyanê cezayê di nav cezayî de ye. Ew, ji derveyî mijarê ye.

   PIRSA SÊYEMÎN: Dojeh li ku derê ye?

   Bersiv:

قُلْ اِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللّٰهِ

لَا يَعْلَمُ الْغَيْبَ اِلاَّ اللّٰهُ

   Li gorî hinek rîwayetan cihê dojehê binê erdê ye. Wek çawa me di derên din de jî diyar kiriye, dinya bi gera xwe ya salane li dora wê meydana ku dê di dema pêş de bibe cihê kombûna heşrê çemberekê (daîre) xêz dike. Ango Dojeh jî di binê gera dinyayê ya salane de ye. Ji ber agirekî perdekirî û bêronahî ye lewma nayête dîtin em bi heyîna wê nahesin. Di wê mesafeya mezin ya ku dinya tê de digere de gelek aferîde hene, lê ji ber ku nûra wan tune ye nayên dîtin. Wek çawa dema ronahiya heyvê diçe ew winda dibe gelek kad (kûre) û aferîde jî li ber çavê me ne lê em nikarin wan bibînin.

   Dojeh dudo ne: Yek biçûk e, yek jî mezin e. Ya biçûk wê di dema pêş de bibe ya mezin. Ji ber ku Dojeha biçûk dendika Dojeha mezin e