Weke ferza muhal, eger em hinek ji van, ne bi qewet bibînin jî, dîsan em nikarin bibêjin ku bê qewet e. Lewra yê ku bi qewî re bikeve îttîfaqê, qewî dibe.
Hem îctîmaya van panzdeh mînakan, bi tewatureke me’newî ya bêgumanî, mucîzeyeke kubra ya biqewet nîşan dide. A niha, mucîzeya kubra ya di vê mecmûyê de, eger bi panzdeh qismê dawî yê mucîzeyên bereketê ku nehatin behskirin, mîna ku xelatên biqewet werin rêsandin, mucîzeyeke ekber ku ne îmkan e ku were qetandin tê de tê dîtin. Peyre van panzdeh mucîzeyên ekber, bide ser mecmûya wan çardeh cure mucîzeyan, bibîne ku burhaneke qet-î ya Nubuwweta Ehmedî (e.s.w.) ya çi qas bi qewet û ku ji cî nalebite nîşan dide. Ha, dîrekê Nubuwweta Ehmedî (e.s.w.) dîrekekî wisan e ku ji vê mecmûyê çê bûye û bi qasî çiyayan bi qewet e. A niha te fêm kir ku eger mirov bi fehma xwe ya nebaş, di wan cuz-iyat û mînakan de bikeve gumanan û bi vî awayî wî meqamê bilind ê çetin, bê sebat û qabilê sikût bibîne, çi qas bê aqilî ye.
Belê, ew mucîzeyên ser bereketê nîşan didin ku Muhemmedê Erebî Eleyhisselatu Wesselam memûrê hezkirî yê zatekî Rehîm û Kerîm ê ku riziq dide her tiştî û rizqan xulq dike ye. Ew memûr, ebdekî Wî yê pir bihurmet e ku di cureyên rizqan de, bi awayekî xîlafê edetî, ji hîçiyê û sirf ji xeybê jê re ziyafetan dişîne.
Malûm e, Cezîret-ul Ereb, ciyekî wisan e ku av û ziraeta wê derê hindik e. Ji ber wê yekê, xelqê wê derê, nemaze sehabiyên hiyama destpêka Îslamê, bi zorê îdareya xwe dikirin. Hem gelek caran dibûn girîftarê tîbûnê. Ha li ser vê hikmetê, mucîzeyên bahir ên muhîm ên Ehmedî Eleyhisselatu Wesselam, li ser team û avê derketine. Ev newaze, ji aliyê xwe yê ku ji doza Nubuwwetê re dibûn delîl û mucîze ve zêdetir, ji ber îhtiyaciyan, ev ji Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam re, di hukmê îkrameke îlahî, îhsaneke rebbanî û ziyafeteke Rehmanî de ne. Lewra yên ku ew mucîze didîtin, nubuwwetê tesdîq kirine. Lê belê her ku mucîze derdikeve, îman zêde û dibe nûrun ‘ela nûr.
ÎŞARETA HEŞTAN: Hin mucîzeyên ku li ser avê derketine beyan dike.
Muqeddîme: Malûm e, bûyerên ku di nav cemaetekê de diqewimin, gava bi awayekî ehedî bên neqilkirin û gava ku neyên tekzîbkirin, rastiya xwe nîşan didin.
