بَقِيتُ اَنَا وَاَنْتَ فَاشْرَبْ

   Min vexwar. Her ku min vexwar, “Vexwe.” Digot û ferman dikir. Heta min got: Ez qesem dikim bi wî Zatê Zul- Celal, cî nema ku vexwim. Peyre wî bi xwe girt, got “Bismillah” û hemd kir û yê mayî vexwar. ¹   Bila sed hezar noşîcan be!

   Ha ev mucîzeya berektê ku mîna şîrê safî xalis letîf e, di serî de Hezretî Buxariyê ku pênc sed hezar hedîsî girtiye hifza xwe û tevî ku bi neqlên kitêbên sitte yên sehîh, mîna ku mirov bi çavan bibîne ew qas qet-î ne jî, Ebû Hureyre ku şakirdekî navdar, sadiq û hafizê medreseya qudsî ya Ehmedî (e.s.w.) e, ji aliyê me’newî ve, hemû ehlê suffeyê weke şahid nîşan dide û mîna ku li ser navê wan hemûyan vê bûyerê radigihîne, dîsan yên ku vê ragihandinê, di dereceya tewatura qet-î de telaqqî nekin, yan dilê wan xera bûye yan jî aqilê wan tune ye. Gelo yekî mîna Ebû Hureyre sadiq û ku heyata xwe hemû ji hedîs û dîn re weqif kiriye û yê ku hedîsa:

وَمَنْ كَذَبَ عَلَىَّ مُتَعَمِّدًا فَلْيَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ

 bihîstiye û neqil kiriye, hîç mumkun e ku qîmet û sehîhiya hedîsên Nebewî yên di hifza xwe de bixe gumanan û gotineke muxalif an jî bûyereke bêbingeh ku ji tekzîbkirina ehlê suffeyê re bibe hedef bibêje? Haşa!

   Ya Reb! Ji bo hurmeta vê bereketa Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, tu bereketî li rizqê me yê maddî û manewî yên ku te ji me re îhsan kiriye, îhsan bikî!

   Nukteyeke Muhîmmî: Malûm e ku gava tiştên zeîf (qels) bigihîjin hev, bi qewet dibin. Ku benikên ziravoçkî bikin rîs, dibe xelateke bi qewet. Ku xelatên bi qewet bên rêsan, tu kes nikare biqetîne. Ha, me ji deh cûreyên mucîzeyan, tenê mucîzeyên qismê bereketê û ji panzdeh qismên wî qismî jî, ancax qismek, bi panzdeh mînakan nîşan da. Her yek mînakek tenê wisan bi qewet bû ku dikaribû bi tena serê xwe Nubuwwetê îsbat bike.