yên di Qur’ana Hekîm de dide zanîn ku “mirin jî mîna jiyanê afirandî ye, hem nî’metek e.” Lê belê li gorî ku xuya dike mirin; feşilîn (înxîlal) e, tunebûn e, xirabbûn e, vemirîna jiyanê ye û ew e ya lezzetan mehw dike, çawa dibe afirandî û nî’met?”

   Bersiv: Wek di dawiya bersiva “Pirsa yekemîn” de hatiye gotin: Mirin; terxîsa ji wezîfeya jiyanê ye, paydosek e, cihguherînek e, guhartina bedenê ye, vexwendineke bo jiyana herdemî ye, destpêkek e, destpêka jiyaneke baqî ye. Çawa hatina jiyanê ya bo vê dinyayê bi afirandinekê ye, bi teqdîrekê ye; wisa jî çûna wê ya ji dinyayê jî li gorî afirandinekê ye, li gorî teqdîr û hikmet û tedbîrekê ye. Lewra, mirina jiyana nebatî ku dereceya herî besît ya jiyanê ye, nîşan dide ku (ew mirin) esera hunereke welê ye ku ji jiyanê bi rêk û pêktir e. Lewra mirina fêkiyan, ya dendikan û ya tovan; wek xirabbûn, riziyan û belavbûn xuya bikin jî, lê belê (ya rast) ew strandineke muameleya kîmyeyî ya gelek bi rêk û pêk e. Her weha tevlîhevbûneke bi pîvan ya elementan e, pêkhatinên bi hikmet yên atomî ne ku bi geşvedana simbilê derdikeve holê. Nexwe mirina dendikê destpêka jiyana simbilê ye; ya rast ji ber ku jiyana wê bi xwe ye ev mirin jî bi qasî jiyanê afîrandî ye û bi rêk û pêk e. Hem ji ber ku mirina fêkî û heywanên jiyandar ya di mîdeya mirovî de dibe jêderka derketinê ya bo jiyana însanî, mirov dikare bibêje ku “ew mirin ji jiyana wan bêhtir bi rêk û pêk û afirandî ye.” 

   Va ye eger mirina jiyana nebatî ku dereceya herî kêm ya jiyanan e holê afirandî, bi hikmet û bî rêk û pêk be, îca ew mirina ku tête serê jiyana mirovî… Jixwe jiyana mirovî dereceya herî bilind ya jiyanê ye…  Elbet çawa ew dendika ku ketiye bin axê di alema hewayê de dibe darek, ew mirovê ku dikeve bin erdê jî di alema berzexê de dê simbileke jiyana baqî bide.

   Bes ka mirin çawa dibe nî’met, gelek aliyên wê hene, em ê çar aliyên wê nîşan bidin.

   A yekemîn: Ji ber ku mirovî ji wezîfeya jiyanê ya ku barê wê giranbûyî û ji berpirsiyariyên wê jiyanê rizgar dike, hem ji ber ku di alema berzexê de deriyê hevgihîştina ji sedî nodî dostan e, ew mirin nî’meta herî mezin e.

   A duyemîn: Ji zîndana vê dinyaya teng, tengav, teqereq, bi zelzele derdixe û jiyaneke fireh, dilşa, bêêş û sermedî nîşan dide… Ketina daîreya rehmetê ya Mehbûbê Baqî ye.