Mînaka yekê ya mûczeya qet-î ya li ser bereketê: Di serî de Buxarî û Muslîm, Kitêbên Sitte yên Sehîh bi muttefiqî radigihînin ku:
Di welîmeya tezewwuca Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam û Hezretî Zeynebê de, diya Hezretî Enes ku Ummu Sulyem e, du çeng xurme di nav rûnê de qelandiye, daniye ser firaqekê û bi Hezretî Enes re şandiye cem Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam. Ji Enesî re (gava dişand) ferman kir: “Gazî filan, filanî bike. Hem tu rastî kê hatî, vexwîne.” Enes jî rastî kê hat, ew vexwend. Bi qasî sê sed sehabiyan hatin suffe û hucreya wî ya seadetê tije kirin.
Ferman kir:
تَحَلَّقُوا عَشَرَةً عَشَرَة
ango “Deho deho bibin xelqe.” Peyre destê xwe yê mubarek, danî ser wî teamê hindik, dua kir. Got “Kerem bikin.” Wan hemû sê sed mirovan xwar, têr bûn û rabûn. Ji Enesî re ferman kiriye: “Rake.” Enes gotiye ku “Min nezanî ka gelo wextê ku min firaqa wî teamî danî zaf bû yan wextê ku min ew hilanî zaf bû, min pê dernexist.” 1
Mînaka Duduyan: Di hengama teşrîfa Nebewî ya mala Mîhmandarê Nebewî Ebû Eyyûb-el Ensarî de, Ebû Eyyûb dibêje:
“Min xwarinekê ji du kesan re ku têra Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam û Ebû Bekirê Siddîq bike, çê kir. Jê re ferman kir:
اُدْعُ ثَلاَثِينَ مِنْ اَشْرَافِ اْلاَنْصَار
Sî mirov hatin, xwarin. Peyre ferman kir:
اُدْعُ سِتِّينَ
Min şêst kesî vexwend. Hatin, xwarin. Peyre ferman kir:
اُدْعُ سَبْعِينَ
Min heftê jî vexwend. Hatin, xwarin. Di firaqan de hîna jî xwarin ma. Ew hemû kesên ku hatin, li ber wê mucîzeyê ketin Îslamê û bîat kirin. Ji wê xwarina ku têra du mirovan dikir, sed û heştê mirovî xwar.” 1
