Hem nifir hem jî agahiya Pêxember Eleyhisselatu Wesselam tesdîq kiriye. 1
Hem bi neqla sehîh, wextê fetha Mekkeyê, Hezretî Bilalê Hebeş, derketiye ser banê Ke’beyê, azanê xwendiye. Ji reîsên Qureyşiyan Ebû Sufyan û Ettab Ibnî Esîd û Xaris Ibnî Hîşam rûniştin û peyivîn. Ettab got: Pederê min Esîd bextiyar bû ku îro nedît.” Xaris got: “Gelo Muhemmed ji xeynî vî qiriqa reş kesî din nedît ku bike muezzin?” Hezretî Bilalê Hebeş tezyîf kir. Ebû Sufyan got: “Ez ditirsim, lewra ez dê tiştekî nebêjim. Eger tu kes tune be jî, dê ev kevirên Betheyê wî agahdar bikin, ew dê bizane.” Heqîqeten qasek bi şûn de Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam rastî wan hat, kit bi kit tiştên ku peyivîne got. Wê gavê Ettab û Xaris şehadet anîn, bûn musluman. 2
Ha ey mulhîdê bêçare! Mirovê bêdil ê ku Pêxember Eleyhisselatu Wesselam nas nake! Binihêre, du mezinên biînyad (rikoyî) ên Qureyşî, bi tek yek îxbareke xeybî hatin îmanê. Gelo ev kitêba te çi qas xera bûye ku tu, bi tewatura me’newî mîna van îxbarên xeybî, bi hezaran mucîzeyan dibihîsî, dîsan qenaeta te ya tam nayê. Axirkî em tên sadedê (dabaşê).
Hem bi neqla sehîh, di Xezweya Bedirê de, gava ku Hezretî Ebbas dîl dikeve destê sehabiyan, fidyeya necatê hatiye xwestin. Wî jî gotiye: “Pereyê min tune.” Hezretî Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam ferman kiriye “Te ev qas pere, li ba zewceya xwe ya Ummm-ul Fedl, li filan ciyî daniye.” Hezretî Ebbas tesdîq kiriye û gotiye “Ji me her duyan zêde tu kesî nizanibû û ev, razek bû.” Wê gavê kemala îmanê qezenc kiriye û bûye Îslam. 3
Hem bi neqla sehîh a qet-î, Lehîdê Yahûdî ku sahirekî muzir bûye, ji bo ku Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam rencîde bike, sêhreke ecêb û bitesîr çê kiriye. Por li şeyekî badaye û li serê sêhr çê kiriye, avêtiye bîrekê. Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, ji
