وَمَنْ كَذَبَ عَلَىَّ مُتَعَمِّدًا فَلْيَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ
de heye ditirsiyan ji wê gef (û gur)a ku di ayeta:
فَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنْ كَذَبَ عَلَى اللّٰهِ
de heye bi awayekî şedîd direviyan, ji me re bi awayekî sehîh, wan xeberan (agahiyan) neqil kirine.
Asasê Şeşan: Hal û wesfên Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, bi şeklê(sûretê) siyer û tarîxê hatine beyankirin. Çi heye ku ew hal û wesfên xalibî, li beşerîtiya Wî dinihêre. Hal ku hal e, şexsê me’newî û mahiyeta qudsî ya wî zatê mubarek, ew qas derece nûranî ye ku ew wesfên ku di siyer û tarîxê de hatine beyankirin, li wê qameta bala nayên; li wê qîmeta bilind muwafiq nakevin. Lewra li gor sirrê
اَلسَّبَبُ كَالْفَاعِلِ
, her roj, hetta niha jî, bi qasî hemû îbadetên ummeta wî, îbadetekî mezin, li rûpelê kemalên wî tên zêdekirin. Çawan ku bi awayekî bêserûber, bi qabiliyeteke bêserûber, mezherî rehmeta îlahî ya bêserûber dibe, her roj, mezherî duayên bêhed ên ummeta xwe ya bêhed dibe. Temamê mahiyet û heqîqeta kemalên wî zatê mubarek ku encama vê kaînatê ye û meyweya wê ya herî mukemmel e û tercuman û hezkiriyê Xaliqê Kaînatê ye, naheşire wan hal û helwestên beşerî yên ku ketine siyer û tarîxê. Mesela: Zatekî mubarek ku di Xezweya Bedirê de, Hezretî Cebraîl û Mîkaîl, di hukmê du yawerên muhafiz de, li balê (he)bûne, 1 li nav çarşiyê, ku bi erebekî bedewî re, di mubaya’aya hespê de munazaa dike, ew helwestên (tewrên) wî yên ku Huzeyme ku tenê şahid bû û tenê ew weke şahid were nîşandan, 2 ev naheşir e.
