Ha, wesfên wan emsalên ku berî Mehdiyê Mezin hatine û xelîfeyên mehdiyyîn û qutbên mehdiyyîn ku numûneyên wî ne, li wesfên Mehdiyê Esîl ketine û ji ber wê yekê, rîwayet ketine îxtîlafan.
Asasê Pêncan: Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, li gor sirrê (raza)
لاَ يَعْلَمُ الْغَيْبَ اِلاَّ اللّٰهُ
xwe bi xwe bi xeybê nizanibû; belkî Cenabê Heq jê re radigihand, wî jî radigihand. Cenabê Heq, hem Hekîm e hem Rehîm e. Îca hikmet û rehmeta wî, îktîza dike ku piraniya wan tiştên xeybî sitarkirî û mubhem bimînin. Lewra li vê dunyayê, tiştên ku li xweşa mirovan naçin, bêhtir zaf in. Berî bûyina wan, eger mirov bi wan bizanibe, elîm e.
Eve ji ber vê sirrê ye ku: Mirin û ecel, mubhem hatine hiştin û mûsîbetên ku dê biêne serê mirovan jî, di bin perdeya xeybê de mane.
Va ye ji ber ku hikmetê rebbanî û rehmeta îlahî, weha îqtîza dike, ji bo ku merhemeta zêde ya hassas a Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam ku nîşanî ummeta xwe dide, zêde rencîde neke û ji bo ku wê şefqeta wî ya şedîd li al û eshabê xwe dikir, zêde tehl neke, ku wan bûyerên bidehşet ên ku piştî wefata Nebewî hatin serê al û eshab û ummeta wî, bi giştî û bi kitekitî wisan nîşan neda, (Haşiye) muqtezayî hikmet û rehmetê ye. Lê belê dîsan jî, ji bo hin hikmetan, bûyerên muhîm, -lê belê ne bi awayekî bidehşet– jê re hatiye te’lîmkirin. Wî jî (ew) îxbar kirine. Hem bûyerên rind hinek jê bi kurtî hinek jî jê bi kitekitî ragihandine. Wî jî xeber daye. Xeberên wî jî, wan muheddîsînê kamilîn ku di dereceyeke herî bilind a teqwayê de û di edlê de û di sidqê de dixebitîn û bi awayekî têra xwe şedîd ji gefa di wê hedîsa:
