Ya yekê: Meslehet û mêwe û feydeyên ku wê erkê dixwazin ku jê re sedema armancê (îlle-i gaiye) tê gotin.

   Ya Duyemîn: Hezjêkirinek, daxwazeke zêde û lezzetek heye ku wê erka coşdar pê dide kirin ku jê re sedem (daî) û pêwistek (muqtezî) tête gotin. Wek nimûne: Xwarina taşt, firavîn û şîvê lezzetek û hezjêkirineke zêde ye ku wî (mirovî) ber bi xwarinê ve diajo. Paşê jî encama xwarinê xwedîkirina bedenê ye; domandina jiyanê ye. Eynen wisa,

وَلِلّٰهِ الْمَثَلُ اْلاَعْلٰى

 ev livbaziya bêsînor ya vê gerdûnê ku mirovî ditirsîne û di nav şaşwaziyê de dihêle, xwe dispêre du beş navên Xwedê û ji bo du hikmetên berfireh in ku her yek ji wan hikmetan jî bêdawî ne. 

   Ya Yekemîn: Tecelliyên cur bi cur û bêhed û hisab yên Esmayê Husna (Navê Xwedê) yên Cenabê Heq hene.  Curbicuriya afirîdeyan (mexlûqat) ji curbicuriya wê tecelliyatê tên. Ew esma jî dixwazin her tim xuya bikin. Ango dixwazin nexşên xwe nîşan bidin; ango dixwazin di neynikên nexşan de cîlweya cemalên xwe bibînin û bidin nîşandan; ango dixwazin kitêba gerdûnê û nameyên mewcûdatê her ku diçe nû bikin; ango pêwîstiyê bi wê çendê dibînin ku ji nû ve watedar binivîsin û her nameyekê nîşanî nêrîna Zatê Muqeddes û Mûsemmayê Eqdes bidin digel wî jî nîşanî nêrîna xwendina hemû bîreweran bidin û bi wan bidin xwendin.

   Sedem û hikmeta duyemîn: Wek çawa bizava hemû afirîdeyan ji îştîha û îştiyaq û lezzetekê tên û heta di her bizavekê de teqez lezzetek heye, ya rast her bizav cûreyek lezzet e; eynen welê, Şefqet û hezjêkirineke muqedes ya bêhed û hesab a layiqê Wacibulwicûd heye (bes ew jî) di sûreteke muwafiqî îstîxnaya zat û dewlemendiya Wî ya mutleq û (her weha) di awayekî minasibê kemala mutleqa Wî ye. Û şewqeke muqedes ya bêhed û hesab ku ji wê şefqet û hezjêkirina muqedes tê heye. Û surûreke muqedes ya bêhed û hesab ku ji wê şewqa muqedes tê heye. Û lezzeteke muqedes ya ji wê surûra muqedes –gotin caiz be- tê heye. Hem memnûniyet û îftîxara muqedes ya –gotin caiz be- Zatê Rehman û Rehîm heye ku ew jî ji memnûniyet û kemalan tê… ew memnûniyet û kemal jî