“Ev lawik bêguneh e, aferînerê wî jî rehîm û kerîm e. Şûna terbiye û dilovaniya min a kêm, Xwedê, zarokê min hilanî bal înayet û rehmeta xwe ya bêqusûr... Lawikê min, ji zîndana dunyaya tijî kerb, musîbet û zehmet, deranî, şande bihişta firdewsa xwe. Ew zarok çiqas bextiyar e!.. Ger di vê dunyayê de bimaya Xweda dizane, gelo wê biketa çi halî?.. Bi vê yekê, gunehê min bi zarokê min nayê, lewra ez dizanim ku ew bextiyar e. Îcar menfîeta nefsa min, ji bo xwe be jî dîsa dilê min bi wî namîne, xem nagirim. Lewra ger di dunyayê de bimaya, wê çiqas be, qasî deh salan,  minê kêfeke digel zahf keseran bikira. Eger salih bûya, di karên dunyayê de serkeftî bûya, belkî wê bi kêra min bihata. Lêbelê bi mirina xwe, bihişta ebedî de heta hetayê evîna zarokan dide min û ji bo kêfxweşiya bêdawî ji min re şefeet dike. Helbet kî menfîeeta meşkûk/nebicîh a nêzîk wenda bike, menfîeeteke pêşeroj kar bike, misoger ew kes, xem nake, bêhna xwe teng nake, hawar nake.

   Xala Sêyem: Ew zarokê wefatkirî, evd û mexlûqekî Xaliqê Rehîm bû, bi hemû hebûna xwe, yê Xwedê Teala ye. Bi vî awayî, zarok tenê hevalekî dêwbavê xwe bû ku heta demekê, di bin çavnêriya wan de bû. Xwedê Teala dêwbêv ji zarok re kiriye xizmetkar, berdest. Li hember vê xizmeta wan, keda wan şefqeteke paqij e.

   Niha li gor rehmet û hikmeta xwe, Xwedê Teala zarokî ji destê te bistîne, –lewra li ser zarok, ji hezaran nehsed û nehwêd û neh hisse yê Xwedê ye– û xizmeta te êdî biqedîne, destê te de tenê hisseyeke lirû/sûrî heye. Bi vê rewşê ger tu li hember Xwedê derkevî kirineke rast nabe; lewra hezar hisse temamî yê Wî ne. Ev hal li bawermendan nayê, tenê kesên ji rêderketî û xafil wihareng xeletiyan dikin.

   Xala Çarem: Ger dunya bêdawî bûya: Însan tê de ebedî bûya, dibûya ku we jî xem bigirta û hawar bikira. Lê, ji ber ku dinya mêvanxane ye, zaroka vefat kirî, çûye li kû, hûn jî em jî wê biçine li wê derê. Hem wefat ne ji wî tenê re ye, rêya herkesî ye. Hem wekî cudayiyek ebedî nîne, hem li pêşerojê, li berzexê û li bihiştê ewê bigihêjin hev; divê bête gotin:

اَلْحُكْمُ لِلّٰهِ

   “Wî da, wî stend.” û sebr û şukrê bike.

الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى كُلِّ حَالٍ