ve medar-ı fahriniz olan Salâhaddin-i Eyyûbî'nin miskin bir Hristiyan ile mürafaası, sizin şu yanlışınızı tashih eder zannederim. ^(Haşiye)

......................

   Zira meşrutiyette hâkim, millettir; hükûmet hizmetkârdır. Meşrutiyet doğru olursa, kaymakam ve vali, reis değiller; belki ücretli hizmetkârdırlar. Gayr-ı müslim, reis olamaz, fakat hizmetkâr olur. Farzediniz; memuriyet bir nevi riyaset ve bir ağalıktır; gayr-i müslimlerden üç bin adamı ağalığımıza, riyasetimize şerik ettiğimiz vakitte, millet-i İslâmiyeden aktar-ı âlemde üç yüz bin adamın riyasetine yol açılır. Biri zayi edip bini kazanan zarar etmez.

(Otuz Bir Mart Hadisesi Hakkında Bir Cevabı)

   Ben Mart hadisesinde şuna yakın bir hâl gördüm. Zira, İslâmiyetin meşrutiyetperver ve hamiyetli fedaileri, cevher-i hayat makamında bildikleri nimet-i meşrutiyeti şeriata tatbik ile, ehl-i hükûmeti adalet namazında kıbleye irşad ve tam mukaddes şeriatı meşrutiyet kuvvetiyle i’lâ; ve meşrutiyeti şeriat kuvvetiyle ibka; ve bütün seyyiat-ı sâbıkayı, muhalefet-i şeriat üzerine ilka etmek için bazı telkinatta ve teferruatın tatbikatında bulundular. Sonra, sağını solundan farketmeyenler, hâşa, şeriatı, istibdada müsaid zannederek, tûtî taklidi gibi “Şeriat isteriz!” demekle, maksad ortada anlaşılmaz oldu. Zaten plânlar serilmişti. İşte o vakit yalan olarak hamiyet maskesini takınan bazı herifler, o ism-i mukaddese tecavüz ettiler. İşte câ-yı ibret bir nokta-i siyah! ......................

   Hakikaten bence bir müslüman neslinden gelen bir adam, akıl ve fikri İslâmiyetten tecerrüd etse bile, fıtratı ve vicdanı hiçbir vakit İslâmiyetten vazgeçemez. En ebleh ve en sefih bile, sedd-i rasîn-i istinadımız olan İslâmiyete bütün mevcudiyetiyle taraftardır. Lâsiyyema, siyasetten haberdar olanlar...