gördü, dedi: “Bu Kürd, gönüllü alay kumandanı olup çok askerimizi kesmiş. Şimdi de burada siyasî ders veriyor. Ben yasak ediyorum, ders vermesin.” İki gün sonra geldi, dedi: “Madem dersiniz siyasî değil, belki dinî ve ahlâkîdir; dersine devam eyle,” deyip izin verdi.

   İkinci esaretimde: Bu hapiste iken yirmi sene derslerimi dinlemiş ve benden daha güzel ders veren bir has kardeşimin ve zarurî hizmetimi gören hizmetçilerimin benim yanıma gelmeleri adliye memuru tarafından yasak edildi, tâ benden ders almasınlar. Halbuki Nur Risaleleri başka derslere hiç ihtiyaç bırakmıyor ve hiçbir dersimiz kalmamış ve hiçbir sırrımız gizli kalmamış. Her ne ise bu uzun kıssayı kısa kesmeye bir hâl sebep oldu.

Said Nursî

***

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

SIKINTILI MUSİBETLERİMİ HİÇE İNDİREN

BİR HAKİKATLI TESELLİDİR

   Birincisi: Hakkımızda zahmet rahmete dönmesi.

   İkincisi: Kaderin adaleti içinde rıza ve teslim ferahı.

   Üçüncüsü: İnayet-i hassanın Nurcular hakkında hususiyetindeki sevinç.

   Dördüncüsü: Geçici olmasından, zevalindeki lezzet.

   Beşincisi: Ehemmiyetli sevaplar.

   Altıncısı: Vazife-i ilâhiyeye karışmamak.

   Yedincisi: En şiddetli hücumda en az meşakkat ve küçük yaralar.

   Sekizincisi: Sair musibetzedelere nisbeten çok derecede hafif olması.

   Dokuzuncusu: Nur ve iman hizmetinde şiddetli imtihandan çıkan yüksek ilanatın tesiratındaki sürurlardır.

   İşte bu dokuz adet manevî sevinçler, öyle teskin edici bir merhem ve öyle tatlı bir ilaçtır ki; tarif edilmez, ağır elemlerimizi teskin ediyor.

Said Nursî

***