bir medrese tesisine çalışmak için İstanbul’a geldi. İstanbul’a gelişini bir muharrir (1) şöyle tasvir etmişti: “Şarkın yalçın kayalıklarından, bir ateşpare-i zekâ, İstanbul âfâkında tulû etti.”
İstanbul’a gelmeden evvel bir gün Tahir Paşa:
— Şark ulemasını ilzam ediyorsun, fakat İstanbul’a gidip o denizdeki büyük balıklara da meydan okuyabilecek misin? demişti.
İstanbul’a gelir gelmez ulemayı münazaraya davet etti. Bunun üzerine İstanbul’daki meşhur âlimler grup grup ziyarete gelip sualler soruyorlar ve o hepsinin de cevaplarını sahih olarak veriyordu. Bundan maksadı, Şarkî Anadolu’daki ilim ve irfan faaliyetine nazar-ı dikkati celbetmekti. Yoksa Molla Said, kat’iyen hodfuruşluğu sevmezdi. Her türlü gösteriş ve alâyişten müberra olarak hareket ederdi. İlim, cesaret, hafıza ve zekâ itibariyle pek harika idi. Aynı derecede belki daha ziyade olarak halis ve muhlis idi. Tasannu ve tekellüften kat’iyen hoşlanmazdı. İstanbul’daki ikametgâhının kapısında şöyle bir levha asılı idi: “Burada her müşkil halledilir; her suale cevap verilir, fakat sual sorulmaz.” (Haşiye)
İstanbul’da grup grup gelen ulemanın suallerini cevaplandırıyordu. Genç yaşında böyle bilâ-istisna bütün suallere cevap vermesi ve gayet mukni ve beliğ ifade ve harika hâl ve tavırlarıyla, ehl-i ilmi hayranlıkla takdire sevkediyordu. Ve Bediüzzaman ünvanına bihakkın lâyık görüyorlar ve bu fevkalâde zatı, bir nadire-i hilkat olarak tavsif ediyorlardı.
Hattâ o zamanlarda, Mısır Camiü’l-Ezher Üniversitesi reislerinden meşhur Şeyh Bahid Efendi, İstanbul’a bir seyahat için geldiğinde, Kürdistan’ın
