Birincisi: Üç mahkeme ve üç ehl-i vukufun ve Ankara’nın yedi makamatından ve adliyelerin elinde iki sene Risale-i Nur tedkik ile nazardan geçtiği halde, ittifakla hiçbir muhalif kalmadan, hem umum risalelerin beraetine, hem Said ile beraber yetmiş beş arkadaşı, birlikte beraet ettirildiği ve bir gün bile ceza verilmediği halde, yeniden evrak-ı muzırra gibi onlara el uzatmak ne derece kanunsuzdur; zerre kadar insafı olan bilir.

   İkincisi: Beraetinden sonra üç buçuk sene Emirdağ’da münzevi, garib, kapısını hem dışarıdan kilit, içeriden sürgü ile kapayan ve yüzde bir adamı zarurî bir iş olmasa yanına kabul etmeyen ve yirmi seneden beri devam eden telifini de bırakıp daha telif etmeyen bir adama, dünya siyaseti için kapısının kilidini kırıp, yanına gelip, Arabî evradından ve başındaki bir-iki levha-i imaniyeden başka taharriciler bir şey bulamadıkları halde bu eziyetin ne derece hilâf-ı kanun olduğunu zerre kadar aklı bulunan anlar.

   Üçüncüsü: Mahkemece yetmiş şahidin tasdikiyle yedi sene Harb-i Umumîyi bilmeyen ve merak etmeyen, sormayan -ki; şimdi on senedir aynı o hâlde bulunan- ve yirmi seneden beri hiçbir gazeteyi okumayan ve dinlemeyen ve otuz seneden beri   اَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ وَالسِّيَاسَةِ   deyip siyasetten bütün kuvvetiyle kaçan ve yirmi iki sene işkenceli sıkıntılar çektiği halde ehl-i siyasetin nazar-ı dikkatini kendine celbetmemek ve siyasete karışmamak için bir defa istirahatı için hükûmete müracaat etmeyen bir adama dehşetli bir siyasî gibi ve siyasî entrikacısı gibi, onun menzilini ve inzivagâhını basıp, hasta halinde emsalsiz bir sıkıntı ruhuna vermek, hiçbir kanuna muvafık gelir mi? Zerre kadar vicdanı bulunan bu hâle acıyacak.

   Dördüncüsü: Eskişehir mahkemesinde altı ay tedkikten sonra ve sebebi de cemiyetçilik, tarikatçılık olduğu o evham bahanesiyle büyük bir reisin ona şahsî garazıyla onun aleyhinde bazı adliyecileri teşvik ettiği halde cemiyetçilik, tarikatçılık ve Risale-i Nur cihetinde beraet ettirip yalnız Risale-i Nur’un bir küçük parçası olan Tesettür Risalesini bahane ederek kanunla değil de, kanaat-ı vicdaniye ile yüz şakird içinde beş-on şakirde altı ay ceza verdiler ki, tedkik zamanına kadar dört ay mevkuf yani bir buçuk ay hapis kaldıkları ve on sene sonra Denizli mahkemesi, yine dokuz ay cemiyetçilik ve tarikatçılık gibi birkaç bahane ile, yirmi senelik bütün