Abdullah İbn-i Abbas dahi bir vakit muhalif tarafında bulunduklarından, hakiki Ehl-i Sünnet ve’l-Cemaat,   مِنْ مَحَاسِنِ الشَّرِيعَةِ سَدُّ اَبْوَابِ الْفِتَنِ   bir düstur-u esasiye-i şer’iyeye binaen   طَهَّرَ اللهُ اَيْدِيَنَا فَنُطَهِّرُ اَلْسِنَتَنَا   diyerek o fitnelerin kapısını açmak, bahsetmek caiz görmüyorlar. Çünkü; itiraza müstahak bir kaç tane varsa, tarafgirlik damarıyla büyük sahabelere, hattâ muhalif tarafında bulunan Âl-i Beytin bir kısmına ve Talha ve Zübeyr (r.a.) gibi aşere-i mübeşşereden büyük zatlara itiraza başlar, zemm ve adavet meyli uyanır diye Ehl-i Sünnet, o kapıyı kapamak taraftarıdır. Hattâ Ehl-i Sünnetin ve ilm-i kelâmın azim imamlarından meşhur Sadeddin-i Taftazanî, Yezid ve Velid hakkında, tel’in ve tadlile cevaz vermesine mukabil, Seyyid Şerif Cürcanî gibi Ehl-i Sünnet ve’l-Cemaatin allâmeleri demişler: “Gerçi Yezid ve Velid, zalim ve gaddar ve facirdirler; fakat sekeratta imansız gittikleri gaybîdir. Ve kat’i bir derecede bilinmediği için, o şahısların nass-ı kat’i ve delil-i kat’i bulunmadığı vakit, imanla gitmesi ihtimali ve tevbe etmek ihtimali olduğundan, öyle hususî şahsa lânet edilmez. Belki   لَعْنَةُ اللهِ عَلَى الظَّالِمِينَ وَالْمُنَافِقِينَ   gibi umumî bir ünvan ile lânet caiz olabilir. Yoksa zararlı, lüzumsuzdur.” diye Sadeddin-i Taftazanî’ye mukabele etmişler. Senin müdekkikane ve âlimane mektubuna karşı uzun cevab yazmadığımın sebebi: Hem ehemmiyetli hastalığım ve ehemmiyetli meşgalelerim içinde acele bu kadar yazabildim.

اَلْبَاقِىهُوَ الْبَاقِى

Said Nursî

***