Aziz, sıddık kardeşlerim,
Bu cuma gününde mühim bir hizb okurken siz hatıra geldiniz. “Bu musibetten kurtulmak için ne yapacağız?” lisan-ı hâl ile dediniz. Benim kalbime bu geldi: Sıkı bir tesanüd ile elele, omuz omuza veriniz. Çünkü birbirinizden ve Risale-i Nur’dan ve benden çekinmek ve inkâr etmek ve bizi ezmek isteyen gizli kuvvete dalkavukluk etmek gibi masum kardeşlerimize hem Eskişehir’de hem burada ehemmiyetli zarar vermiş. Sizi temin ederim, eğer bilseydim ki, benden teberri etmekle kurtulacaksınız, beni tahkir etmeğe ve ihanet ve gıybet etmeğe izin verip helal ederdim. Fakat bizi ezmek isteyen gizli kuvvet sizi biliyor, aldanmıyor. Zafınızdan, teberrinizden cesaret alır, daha ziyade ezer. Hem mesleğimiz hillet ve uhuvvet olduğundan şahsiyet ve enaniyet cihetinde bir rekabet olmaz. Benim gibi çok kusurlu ve çok zaif bir biçarenin noksanlarına değil belki Risale-i Nur’un kemalâtına bakmalı.
Said Nursî
***
Aziz, sıddık kardeşlerim,
Bu dünyanın hayatı pek çabuk değişmesine ve zevaline ve fenâ ve fani ve akıbetsiz lezzetlerine ve firak ve iftirak tokatlarına karşı bir ehemmiyetli medar-ı teselli ise, samimi dostlar ile görüşmektir. Evet, bazen bir tek dostunu bir-iki saat görmek için, yirmi gün yol gider ve yüz lirayı sarfeder. Şimdi bu acib, dostsuz zamanda samimi kırk-elli dostunu birden bir-iki ay görmek ve lillah için sohbet etmek ve hakiki bir teselli alıp vermek; elbette başımıza gelen bu meşakkatler ve zayiat-ı maliye, ona karşı pek ucuz düşer, ehemmiyeti kalmaz. Ben kendim, buradaki kardeşlerimden on sene firakdan sonra bir tekini görmek için bu meşakkati kabul ederim. Teşekki, kaderi tenkid ve teşekkür, kadere teslimdir.
Said Nursî
***
Aziz, sıddık kardeşlerim,
Madem ahiret için, hayır için, ibadet ve sevab için, iman ve Kur’an için Risale-i Nur’a bağlanmışsınız; elbette bu ağır şerait altında her bir saati yirmi saat hükmünde ve o yirmi saat ise Kur’an ve iman hizmetindeki mücahede-i maneviye haysiyetiyle yüz saat kadar kıymetdar ve yüz saat ise böyle
