Üçüncüsü: Hem Kastamonu’da, hem yolda, hem burada fevkalâde bir tarzda elîm hâletler birden değişiyor ve me’mulün ve arzumun hilâfına olarak bir dest-i inayet görünüyor,   اَلْخَيْرُ فِيمَا اخْتَارَهُ اللَّهُ   dediriyor. En ziyade beni düşündüren, Risale-i Nur’u, en gafil ve dünyaca büyük makamlarda bulunanlara da kemal-i dikkatle okutturuyor, başka bir sahada fütuhata meydan açıyor. Ve en ziyade rikkatime dokunan ve kendi elemimden başka her birinizin sıkıntısından başıma toplanan bütün elemlere ve teessüflere karşı, Ramazanda, bir saati yüz saat hükmüne getiren o şehr-i mübarekte bu musibet dahi, o yüz sevabı her bir saati on saat derecesinde ibadet yapmakla bine iblâğ ettiğinden, Risale-i Nur’dan tam ders alan ve dünya fani ve ticaretgâh olduğunu bilen ve her şeyi iman ve ahireti için feda eden ve bu dershane-i Yusufiye’deki muvakkat sıkıntıların daimî lezzetler ve faideler vereceklerine inanan sizin gibi ihlâslı zatlara acımak ve rikkatten ağlamak hâletini tebriğe ve sebatınızı gayet istihsan ve takdir etmek hâletine çevirdi. Ben de:   اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ عَلٰى كُلِّ حَالٍ سِوَى الْكُفْرِ وَالضَّلاَلِ   dedim. Bana ait bu faideler gibi hem uhuvvetimizin, hem Risale-i Nur’un, hem Ramazanımızın, hem sizin bu yüzde öyle faideleri var ki, perde açılsa, “Yâ Rabbena! Şükür. Bu kaza ve kader-i ilâhî, hakkımızda bir inayettir.” dedirtecek kanaatım var.

   Hadiseye sebebiyet verenlere itab etmeyiniz. Bu musibetin geniş ve dehşetli planı çoktan kurulmuştu, fakat manen pek çok hafif geldi. İnşaallah, çabuk geçer.   عَسٰى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ   sırrıyla müteessir olmayınız.

Said Nursî

***