mütevellid gayet ağır surette hasta iken, Denizli hapsi tevkifi meydana çıktı. Fakat o ferd-i ferid, tahammülü pek müşkil bu dehşetli halde, hem hizmet-i imaniye ve Kur’aniyedeki azm-i metinini, hem ubudiyetteki vezaifi ifaya son derece gayret edip asla fütur getirmeden ulü’l-azmane bir sabır ile sebat ediyordu. Yine, Üstadımız tevkifimizden evvel mükerreren buyururlardı ki: “Ehl-i dünya, Risale-i Nur’a ilişmesinler, ilişirlerse, afetlerin hücumuna sebeb olurlar.” Hakikaten herkesçe malûmdur ki, Risale-i Nur şakirdleri tevkif edilir edilmez her tarafta afetler, zelzeleler, hastalıklar başlardı; tâ Risale-i Nur’un hakkaniyeti tasdik olunup vatana faideli olduğu itiraf edilinceye kadar çok yerlerde, ezcümle, Kastamonu’da zelzele devam etti. Hattâ Kastamonu’nun tarihi yüksek kal’ası (ki bazı risalelerin medresesi hükmüne geçti) Risale-i Nur’a ve müellifi olan Üstadımıza iştiyak ve hasretinden matem tutup, en sağlam köklü taşlarını aşağı atarak, Üstadımızın ihbar-ı gaybîsini maddeten tasdik etmiştir.
Üstadımız, tevkifimizden mukaddem buyururlardı ki: “Risale-i Nur’a müthiş bir hücum plânı var; fakat merak etmeyiniz. Müjde, inayet-i ilâhiye imdadımıza yetişecek. Şöyle ki:
Bugün, okumak için Hizb-i Âzam-ı Nuri’yi açmıştım, birden karşıma: وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَاِنَّكَ بِاَعْيُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ ayeti çıktı. Manen, “Bana bak!” dedi. Ben de baktım, gördüm ki; manasının çok tabakalarından hususan mana-yı işarisiyle ve cifrisiyle hem hapis musibetine, hem necatımıza işaret ve bize beşaret ediyor” buyurdular. İşte Denizli mahkemesi, beraet kararı vermezden dokuz ay evvel, bilâtereddüt, bu ayetin definesinden aldığı cevheri izhar edip, hem bu ayet-i kerimenin mühim nükte-i i’cazını keşf, hem de bu kuvve-i maneviyeye muhtaç zaif talebelerini tebşir etmekle bizleri mesrur eylemişlerdir. Bu ayetin tam izahı, Denizli Müdafaasında ve Lâhikasındadır.
Nüsha-i nâdire-i zaman olan Üstadımız, gayet şeci ve metin ve ulülazmane bir cesaret-i fevkalâdeye malik bir lisanül-hakdır ki, hak yolunda söz
