esasat-ı diniyeyi ve mukaddesat-ı semaviyeyi ve hukuk-u insaniyeyi muhafaza için mücadele edenler ise, elbette o fedakârlığın manevî ve uhrevî neticesi o kadar büyüktür ki, o musibeti onlar hakkında medar-ı şeref yapar, sevdirir.

Said Nursî

***

بِاسْمِهٖ سُبْحَانَهُ

   Aziz, sıddık, mübarek kardeşlerim,

   ......................

   Üç gün evvel, aynen nurlu hediyeniz Kastamonu’ya geleceği anında rüyada görüyordum ki; terfi-i makam ve rütbe için bizlere ferman-ı şahane manevi bir canibden geliyor, kemal-i hürmetle ellerinde tutup bize getiriyordular. Biz baktık ki, o ferman-ı âlî Kur’an-ı Azîmüşşan olarak çıktı. O halde bu mana kalbe geldi: Demek Kur’an yüzünden Risale-i Nur’un şahs-ı manevisi ve biz şakirdleri, bir terfi ve terakki fermanını âlem-i gaybden alacağız.

   Şimdi tabiri ise; o fermanı temsil eden masumların kalemiyle manevi tefsir-i Kur’an’ı aldığımızdır. Bu rüyanın şimdiki tabiri çıkmadan bir-iki saat evvel, Feyzi ile Emin’in gösterdikleri tabir dahi haktır ve ehemmiyetlidir.

   Hem bu medar-ı sürur ve ferah olan hediye-i nuraniyeyi, bir hiss-i kablelvuku ile benim ruhum tam hissetmiş, akla haber vermemiş idi ki; o gelmeden iki gün evvel, Feyzi ve Emin’in fıkrasında beyan edilen rüyayı gördüğüm gecenin gününde, sabahtan akşama kadar ve ikinci günü de kısmen, hiç görmediğim bir tarzda bir sevinç, bir sürur hissedip mütemadiyen bir bahane ile ferahımı izhar edip, otuz-kırk defa tebessüm ile güldüm.

   Hem ben ve hem Feyzi çok taaccüb ve hayret ettik. ^(Haşiye) Otuz günde bir defa gülmeyen, bir günde otuz defa gülmek bizleri hayrette bıraktı. Şimdi anlaşıldı ki; o sürur, o sevinç, mezkûr manevî fermanı temsil eden masumların ve ümmîlerin kalemlerinin yazıları nesl-i atînin sahaif-i hayatlarına, Âlem-i İslâm’ın sahife-i mukadderatına ve ehl-i iman istikbalinin defterlerine neşr-i envar edeceklerinin ve o masumların halis ve safi amelleri ve hizmetleriyle sahife-i a’mâlimizde hasenatlarını yazıp kaydetmesinin