O azamet ve ulviyetle   سُبْحَانَ اللَّهِ سُبْحَانَ اللَّهِ   der. Sonra o serzakirin emr-i manevisiyle, ona ittibaen   اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ   dediği vakit, o halka-i zikrin ve o çok geniş dairesi bulunan hatme-i Ahmediyenin (aleyhissalâtü vesselâm) dairesinde yüz milyon müridlerin   اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ   ’larından tezahür eden azametli bir hamdi düşünüp içinde   اَلْحَمْدُ لِلَّهِ   ile iştirak eder ve hakeza...   اَللَّهُ اَكْبَرُ اَللَّهُ اَكْبَرُ   ve duadan sonra   لَا اِلَهَ اِلَّا اللَّهُ  لَا اِلَهَ اِلَّا اللَّهُ   otuz üç defa o tarikat-ı Ahmediyenin aleyhissalâtü vesselâm halka-i zikrinde ve hatme-i kübrasında o sabık mana ile o ihvan-ı tarikatı nazara alıp o halkanın serzakiri olan Zat-ı Ahmediyeye aleyhissalâtü vesselâma müteveccih olup   اَلْفُ اَلْفِ صَلَاةٍ وَ اَلْفُ اَلْفِ سَلَامٍ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللّٰهِ   der, diye anladım ve hissettim ve hayalen gördüm. Demek tesbihat-ı salâtiyenin çok ehemmiyeti var.

   İkinci Mesele: Otuz birinci ayetin işaretinin beyanında,  

    يَسْتَحِبُّونَ الْحَيٰوةَ الدُّنْيَا   bahsinde denilmiş ki: Bu asrın bir hassası şudur ki, hayat-ı dünyeviyeyi hayat-ı bakiyeye bilerek tercih ettiriyor. Yani, kırılacak bir cam parçasını baki elmaslara bildiği halde tercih etmek bir düstur hükmüne geçmiş.

   Ben bundan çok hayret ediyordum. Bugünlerde ihtar edildi ki, nasıl bir uzv-u insanî hastalansa, yaralansa, sair aza vazifelerini kısmen bırakıp onun imdadına koşar. Öyle de, hırs-ı hayat ve hıfzı ve zevk-i hayat ve aşkı taşıyan ve fıtrat-ı insaniyede dercedilen bir cihaz-ı insaniye çok esbabla yaralanmış,