Dokuz sene oturduğum Barla Köyü halkının müşahedesiyle ve dokuz ay ikamet ettiğim Isparta’daki dostlarımın şehadetleriyle ve beni yakından tanıyan dostlarımın işhadıyla, on üç senedir ki, siyaset lisanı olan hiçbir gazeteyi, ne okudum ve ne de dinledim ve ne de istedim. Hattâ mühim birkaç hadisede, şahsımla alâkadar zannedilen ve herkesi meraka sevkeden vakıalardan bahseden gazeteleri okumak arzusu bulunmadı ve okumadım ve okutmadığımla beraber, yüz risale içinde on- onbeş maddeden başka bütün mesaili, ahirete ve imana ve hakikate müteveccih olduğu hükûmetin tedkikat-ı amikasıyla tezahür eden Risale-i Nur, sekiz-dokuz sene evvel hükûmetçe Kanun-u Medenî kabul edilmeden ve medar-ı tenkid bulunan o, on-on beş maddeyi yasak edecek kanunlar çıkmadan evvel yazıldığı halde, “Said, Risale-i Nur ile dini siyasete âlet ediyor.” yani kâinatta en yüksek ve mukaddes tanıdığı bir hakikat-ı kudsiye olan din-i hakkı ve iman-ı tahkikîyi, siyasete, yani ihtilalkârane, en tehlikeli ve en günahlı ve çok hukukun zıyaına sebebiyet veren akîm, süflî bir maksada âlet etmiş denilir mi?.. Böyle diyenler, ne kadar daire-i akıl ve insaf ve vicdandan uzak düştükleri ve uzak hükmettikleri anlaşılmaz mı? Elbette bu yüksek  mahkeme-i adalet, böyle asılsız evham ve isnadatları ref’edip, hakkımızda ihkak-ı hak edecektir. Gerçi kanunları bilmemek eksere göre bir mazeret teşkil etmez. Fakat haksız olarak, ücra bir köyde, tarassud altında, yabancı bir yerde, dünyadan şiddetli küstürüp, nefiy ile ikamet ettirip, mütemadiyen tarassud ile taciz edilen bir adamın kanunları bilmemesi; elbette ehl-i insafın nazarında bir özür teşkil eder.

   İşte, ben o adamım. Ve beni yanlış vehim ile muaheze ettikleri mevadd-ı kanuniyenin hiçbirini bilmezdim. Hattâ yeni hurufla imzamı atamazdım. Bazen hizmetçimden başka, on günde bir adam ile görüşemezdim. Herkes bana muavenetten kaçar. Avukat tutmaya iktidarım yok. Bütün hayatımda “En menfaatli ve en iyi hile, hilesizlik olduğu” düstur olduğundan, bütün müdafaatımda hak ve hakikatı ve sıdk ve doğruluk esasını takib ettim. Bu hakikate binaen, benim müdafaatımda veyahud nadiren bazı bir-iki risalemde, zaman-ı hâzırın kanunlarına ve resmî merasimlerine tevafuk etmeyen ifâdâtıma nazar-ı müsamaha ile bakmak adaletin mukteziyat ve icabatındandır. Benim bu müdafaatımda mücmel kalan noktalar, iddianameye karşı yazdığım itiraznamemde vardır ve itiraznamemde mücmel kalan noktaların, bu son müdafaatımda izahatı vardır; birbirini tekmil eder. Yüz altmış üçüncü madde-i kanuniyenin tazammun ettiği mana ve kuyud-u ihtiraziye vâzı-ı kanunun irae