Numune için ona bakınız; dikkat ediniz, bu davam doğru mudur, yanlış mıdır? Anlarsınız. Hem bu vatana ve bu millete ne kadar menfaatli olduğunu, numune için, Risale-i Nur’un eczalarından olan İktisad Risalesi ve hastalara imandan gelen yirmi beş devalı risale; ve ihtiyarlara imandan gelen on üç rica ve teselli risaleleri, bu mübarek milletin yarısından ziyade bir yekûn teşkil eden fakirler, hastalar, ihtiyarlar taifelerine gayet kıymetdar bir hazine-i servet ve tiryak ve ziya olduğunu insaf ile bakan herkes kabul eder, kanaatindeyim.

   Hem vazife-i tahkikatınıza yardım için derim: Fihriste risalesi yirmi senelik risalelerimin bir kısmının fihristesidir. İçindeki risalelerin bir kısmının asılları Dârü’l-Hikmet’ten başlar. Hem Fihriste’deki numaralar, telif tertibiyle değildirler. Meselâ: Yirmi İkinci Söz, Birinci Söz’den ve Yirmi İkinci Mektub, Birinci Mektub’dan daha evvel yazılmış. Bunlar gibi çok var...

   Salisen: İman ilminden ibaret olan Risale-i Nur eczaları, emniyet ve asayişi temin ve tesis ederler. Evet, güzel seciyelerin ve iyi hasletlerin menşe ve menbaı olan iman; elbette emniyeti bozmaz, temin eder. İmansızlıktır ki, seciyesizliği ile emniyeti ihlâl eder.

   Hem bunu biliniz ki, yirmi-otuz sene evvel bir gazetede gördüm ki; İngilizlerin bir müstemlekât nâzırı demiş: “Bu Kur’an müslümanların elinde varken biz onlara hakiki hâkim olamayız. Bunun kaldırılmasına ve çürütülmesine çalışmalıyız.” İşte; bu kâfir muannidin bu sözü, otuz senedir nazarımı Avrupa feylesoflarına çevirmiş olduğundan, nefsimden sonra onlar ile uğraşıyorum. Dahile pek bakamıyorum ve dahildeki kusuru, Avrupa’nın hatası, ifsadıdır, derim. Avrupa feylesoflarına hiddet ediyorum, onları vuruyorum. Felillâhilhamd, Risale-i Nur, o muannid kâfirin hülyasını kırdığı gibi; maddiyyun, tabiiyyun feylesoflarını tam susturur bir vaziyete girmiştir. Dünyada, hangi şekilde olursa olsun, hiçbir hükûmet yoktur ki kendi memleketinin böyle mübarek mahsulünü ve sarsılmaz bir maden-i kuvve-i maneviyesini yasak etsin ve naşirini mahkûm eylesin! Avrupa’da rahiblerin serbestiyeti gösteriyor ki; hiçbir kanun, târik-i dünya olanlara ve ahirete ve imana kendi kendine çalışanlara ilişmez.

   Elhasıl: On sene kadar sebepsiz bir nefye mahkum; ihtilâttan ve muhabereden memnu, gurbette bir ihtiyar adamın, saadet-i ebediyenin anahtarı