Benliğimden uzak olmaktır esaret bence,

Böyle bir zillete düşmek ne hazin işkence...

Ebedi vuslatın aşkıyla geçer her ânım...

Dest-i kudretle yapılmış kaledir imanım,

Bu mukaddes emelimden ne kadar dilşâdım.

Görmek ister beni cennette şehid ecdadım...

Ruhum oldukça müebbed, ebedidir ömrüm,

En büyük vuslata, Allah’a çıkan yoldur ölüm.

***

   Kitaba girmezden evvel, Üstadı; ilmî, fikrî, tasavvufî ve edebî cepheleri ile de mütalâa etmek isterdim... Fakat çok derin ve pek şümullü olan bu mevzuların birkaç sahife ile hülâsa edilemeyeceğini kat’î bir surette idrak ettikten sonra; artık, adı geçen mevzulara birkaç cümle ile temas etmeyi münasip gördüm.

   Rabbim imkânlar lütfederse, bu derin mevzuları, Risale-i Nur Külliyatı ve Nur talebeleri ile birlikte, büyük ve müstakil bir eserle, tahlilî bir surette tetkik ve mütalâa etmeyi bütün ruhumla arzu ediyorum. Bu hususta, büyük Üstadımızın ve aziz kardeşlerimin kıymetli dualarını niyaz eylerim!

   Üstadın İlmî Cephesi:

   Merhum Ziya Paşa, şu:

Âyinesi iştir kişinin lâfa bakılmaz,

Şahsın görünür rütbe-i aklı eserinde.

beyti ile, nesilden nesile bir düstur halinde intikal edecek olan çok büyük bir hakikati ifade etmiştir.

   Evet, müslüman ırkımıza Risale-i Nur Külliyatı gibi muazzam bir iman ve irfan kütüphanesini hediye eden, gönüller üzerinde, mukaddes bir nur müessesesi kuran mümtaz ve müstesna zatın kudret-i ilmiyesi hakkında tafsilâta girişmek, öğle vakti, güneşi tarif etmek kadar fuzulî bir iştir.

   Yalnız yanık bir şairimizin:

Hüsn olur kim, seyrederken ihtiyar elden gider.