Rabbimden iner azmine kuvvet veren ilham,

Peygamberi rüyada görür belki her akşam...

Hep nur onun iman dolu kalbindeki mihrab,

Kandil olamaz ufkuna dünyadaki mehtab...

Kar, kış demez, irkilmez, üzülmez, acı duymaz,

Mevsim, bütün ömrünce ılık gölgeli bir yaz...

Cennetteki âlemleri dünyada görür de,

Mahvolsa eğilmez sıradağlar gibi derde...

En sarp uçurumlar gelip etrafını sarsa,

Ay batsa, güneş sönse, ufuklar da kararsa,

Gökler yıkılıp çökse, yolundan yine dönmez!

Ruhundaki imanla yanan meşale sönmez!..

Kalbinde yanardağ gibi, iman ne mukaddes!

Vicdanına her an şunu haykırmada bir ses:

Ey yolcu! Şafaklar sökecek durma, ilerle,

Zulmetlere kan ağlatacak meşalelerle...

Yıldızlara bas, çık yüce âlemlere yüksel!

İnsanlığı kurtarmaya Cennetten inen el!..

   Sanki bu mısralar iman kahramanı büyük mücahid Bediüzzaman Hazretleri için yazılmış. Zira bu yüksek sıfatlar, hep onun sıfatlarıdır. Cenab-ı Hak şu ayet-i kerimede bakınız mücahidlere neler vadediyor:

وَالَّذٖينَ جَاهَدُوا فٖينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَاِنَّ اللّٰهَ لَمَعَ الْمُحْسِنٖينَ

   Meâl-i şerifi: “Bizim uğrumuzda mücahede edenlere mutlaka yollarımızı gösteririz. Ve hiç şüphe yok ki, Allah muhsinlerle -Allah’ı görür gibi ibadet eden mücahitlerle- beraberdir.”

   Demek ki, iman ve Kur’an uğrunda, candan ve cihandan geçen mücahitlere, büyük Allah, hakikat ve hidayet yollarını göstereceğini vaad buyuruyor. Hâşâ, Cenab-ı Hak va’dinde hulfetmez.. yeter ki, bu azîm va’d-i ilâhîyi icab ettirecek şartlar tahakkuk etsin.