nazar-ı dikkati Kur’an hesabına bu asra ve bu asırdaki Resaili’n-Nur’a çeviriyor itikad ediyorum. Evet her bir cihet ile ayn-ı şuur olan âyât-ı Kur’aniyenin böyle yirmi vechile ve yirmi parmakla aynı şeye müttefikan işaretleri, tasrih derecesinde bana kanaat veriyor. Benim kanaatıma iştirak etmiyen bu ittifaka ne diyecek ve ne diyebilir? Hangi kuvvet bu ittifakı bozar? Resaili’n-Nur bu asra gelen işarat-ı Kur’aniyeye hususî bir medar-ı nazar olduğuna kimin şüphesi varsa Kur’an’ın kırk vecihle mucizesini isbat eden Mucizat-ı Kur’aniye namındaki Yirmi Beşinci Söz ve Yirminci Sözün İkinci Makamına ve haşre dair Onuncu Söz ve Yirmi Dokuzuncu Sözlere baksın, şüphesi izale olmazsa gelsin parmağını gözüme soksun.

    YİRMİ İKİNCİ AYET ve AYETLER:

    Hem Yunus, hem Yusuf, hem Ra’d, hem Hicr, hem Şuara, hem Kasas, hem Lokman Surelerinin başlarında bulunan  تِلْكَ اٰيَاتُ الْكِتَابِ  ilân-ı kudsîsidir. Yirmi birinci ayetin hatimesinde bunun münasebet-i maneviyesi bir derece beyan edilmiş. Cifrîsi ise, bu ayette üç ( ت ) bin iki yüz eder ve iki ( ك ) iki ( ل ) yüz eder; yekûnu bin üç yüz. Bir ( ى ) bir ( ب ) dört veya beş ( ا ) mecmuu bin üç yüz on altı veya on yedi ederek Resaili’n-Nur müellifi bir inkılâb-ı fikrî ile ulûm-u mütenevviayı Kur’an’ın hakaikına çıkmak için basamaklar yaptığı bir tarihe tam tamına tevafuku münasebet-i maneviyesinin kuvvetine istinaden deriz:

    O tevafuk remzeder ki, bu asırda Resaili’n-Nur denilen otuz üç adet Söz ve otuz üç adet Mektub ve otuz bir adet Lem’alar, bu zamanda, Kitab-ı Mübin’deki ayetlerin ayetleridir. Yani, hakaikinin alâmetleridir ve hak ve hakikat olduğunun bürhanlarıdır. Ve o ayetlerdeki hakaik-ı imaniyenin gayet kuvvetli hüccetleridir. Ve تِلْكَ  kelime-i kudsiyesinin işaret-i hissiyesiyle gözlere dahi görünecek derecede zâhir olduğunu ifade eden böyle işarete lâyık delilleridir diye remzen Resaili’n-Nur’u bir işarî manasının küllî dairesine hususî ve medar-ı nazar bir ferdi olarak dahil ediyor.