alarak belki bin manevî dertlerime bin kudsî şifayı buldum ve Resaili’n-Nur şakirdleri dahi buldular. Ve fenden ve felsefenin bataklığından çıkan ve tedavisi çok müşkil olan ve zındıka hastalığına mübtelâ olanlardan çokları onunla şifalarını buldular.

  İşte her derde şifa olan Kur’an’ın ilâçlarının bu zamanda bir kısım kavanozları hükmünde bulunan Resaili’n-Nur dahi bu şifadar ayetin bir medar-ı nazarı olduğuna kuvvetli bir emare şudur ki: Bu ayetin makam-ı cifrîsi olan bin üç yüz kırk altı adedi Resaili’n-Nur’un bin üç yüz kırk altıda şifadarane etrafa intişarının tarihine ve Mucizat-ı Ahmediye aleyhissalâtü vesselâm namında olan Risale-i harikanın zaman-ı telifine tam tamına tevafukudur. Şu tevafuk hem münasebet-i maneviyeyi teyid ve onunla teeyyüd eder, hem remizden işaret derecesine çıkarıyor.

   ON YEDİNCİ AYET:

    فَاِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِىَ اللّٰهُ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ  ’deki 

قُلْ حَسْبِىَ اللّٰهُ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ  ’nün makam-ı cifrîsi şeddeli ( ل ) 'lar birer ( ل ) ve şeddeli ( ك ) bir ( ك ) sayılmak cihetiyle bin üç yüz yirmi dokuz ederek, harb-i umumînin başlangıcı zamanında Resaili’n-Nur’un başlangıcı olan İşaratü’l-İ’caz tefsirinin tarih-i telifine tam tamına tevafukla beraber, şeddeli ( ك ) iki ( ك ) sayılmak cihetiyle bin üç yüz kırk dokuz ederek harb-i umumînin verdiği sarsıntılar zamanında Resaili’n Nur’un  حَسْبِىَ اللّٰهُ‌  diyerek ehl-i dünyadan hiçbir yerde himaye görmeden, belki tehacüme hedef olmakla beraber çekinmeyerek yalnız başlarıyla müşkilât içinde envar-ı Kur’aniyeyi neşrettikleri aynı tarihe tam tamına tevafuku ise, her cihetiyle ayn-ı şuur olan âyâtta elbette tesadüfî olamaz. Belki bu gibi ayetler, en müşkil zaman olan bu asra dahi hususi bakarlar ve o âyâtı kendilerine rehber ittihaz eden bir kısım şakirdlerine hususî iltifat edip iltifatlarıyla teşci ederler.