olan Sure-i  وَ السَّمَٓاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ  ’den şu ayetin 

اِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ

ifadesi gibi hem İstanbul’un iki harîk-ı kebiri, hem harb-i umuminin dehşetli yangınını Cehennem azabı gibi o fitnenin bir cezasıdır diye işaret eder.

      Elhasıl: Bu ayet her asra baktığı gibi bu asra daha ziyade nazar-ı dikkati celbetmek için cifirce bu asrın üç-dört devresinin tarihlerine ve hadiselerine işaret ve manasının suretiyle ve tarz-ı ifadesiyle iki cereyanın keyfiyetlerine ve vaziyetlerine ima eder.

     Sabri’nin mektubu yolda iken ve gelmeden evvel o mektubun manevî tesiri ile bu ayeti ve  اَوَمَنْ كَانَ مَيْتًا  ayetiyle beraber düşünürken hatırıma geldi: Risale-i Nur bu derece kuvvetli işarat-i Kur’aniyeye ve şakirdleri bu kadar kıymetli beşaret-i Furkaniyeye ve aktabların iltifatına mazhariyetin sırrı ve hikmeti, musibetin azameti ve dehşetidir ki, hiçbir eserin mazhar olmadığı bir kudsî takdir ve tahsin almış. Demek ehemmiyet onun fevkalâde büyüklüğünden değil, belki musibetin fevkalâde dehşetine ve tahribatına karşı mücahedesi cüz’î ve az olduğu halde gayet büyük öyle bir ehemmiyet kesbetmiş ki, bu ayette işaret ve beşaret-i Kur’aniyede ifade eder ki, Risale-i Nur dairesi içine girenler tehlikede olan imanlarını kurtarıyorlar ve imanla kabre giriyorlar ve Cennete gidecekler, diye müjde veriyorlar. Evet bazı vakit olur ki, bir nefer gördüğü hizmet için bir müşirin fevkine çıkar, binler derece kıymet alır.

İHTAR: Geçmiş ve gelecek ayetlerin işaretleri yalnız tevafukla

değil belki her bir ayetin mana-yı küllîsindeki cüz'iyat-ı   

kesiresinden bir cüz'î ferdi Risale-i Nur olduğuna imaen, 

münasebet-i maneviyeye göre cifrî ve ebcedî bir tevafukla o 

münasebeti teyiden ve ona binaen hususî ona bakar demektir.