Birincisi: Birinci Şua olan İşarat-ı Kur’aniye risalesinde, Risale-i Nur’a ve tercümanına da işaret eden beşinci ayet olan  اَوَمَنْ كَانَ مَيْتًا فَاَحْيَيْنَاهُ وَجَعَلْنَا لَهُ نُورًا يَمْشٖى بِه فِى النَّاسِ   gayet kuvvetli karinelerle  مَيْتًا  kelime-i kudsiyesi cifir ve ebced hesabıyla ve üç cihet manasıyla Said Nursî’ye tevafuk etmesidir.

   İkinci emare:  اَيُحِبُّ اَحَدُكُمْ  ila ahirihi, ayetin makam-ı cifrîsi ve riyazîsi 1361 etmesidir ki, aynı tarihte o acip hadise oldu.

   Ve üçüncü emare: İhtiyar zatı unutmak, belki şahsıma karşı tezyifatını ihtiyarlığına ve çok cihetlerle mabeynimizdeki uhuvvete hürmeten helâl etmeğe karar verdiğim ve biz, hizmetkâr olduğumuz Kur’an’a havale edip bıraktığım hengamda birden ihtiyarım haricinde, beş vecihle zemmi zemmeden ve mucizane gıybetten altı cihetle zecreden  اَيُحِبُّ اَحَدُكُمْ اَنْ يَاْكُلَ لَحْمَ اَخِيهِ مَيْتًا  ayeti karşımda kendini gösterip temessül eyledi. Manen “Bana bak” dedi. Ben de baktım, birden tesbihat içinde gördüm ki, 1351’den, tâ 1361 tarihini gösterdi. Hâlimize baktım; perde altında 51’den, tâ 61’e kadar Risale-i Nur medet beklediği İstanbul âfakında, bir nevi taarruz bulunmuş ve 61’de birden patlamasıdır. ( خ ) ( ت ) 1000,  

( م , م , ى , ى ) 100,

 ( ل , ل , ك , ك ) 100, Üçüncü

 ( ن ى م  ) 100,

 ( ح , ح , ح , ب , د ) 30,

 ( ى )10; Beş ( ا ) , bir ( ه ) ile beraber 10, ahirdeki "tenvin" vakfen elif olduğu için yekûnü 1351,  مَيْتًا  aslı yâ-i müşeddede olduğundan 1361 eder. ^(Hâşiye)                    

Said Nursî

۞۞۞