(Risale-i Nur’un beş talebesinin bir fıkrasıdır)

     Isparta’nın saf menabi-i ilmiyesinden bir zat ki, tarikat-ı aliyye-i Nakşiye rüesasından ve bin iki yüz doksan iki veya bin iki yüz doksan üç arasında dâr-ı bekaya teşrif buyuran Beşkazalızade Osman-ı Halidî Hazretleri, meslek-i ilmiye ve ameliyesiyle alâkadarane keşfiyat ve hadisatını bir hüccet-i katıa gibi varislerine vasiyet ve mahz-ı tebşiratlarını şöylece tevarüs eylemiştir. Hattâ Üstad-ı muhteremimizin tevellüdüne tam isabetli olarak tarih-i mezkûrda, “İmanı kurtaran bir müceddid çıkacak, o da bu sene tevellüd etmiş.” demiş. Bundan başka, dört evlâdından birisinin o zat ile müşerref ve mülâkî olacağını ilâve etmiştir. Bu beyanat-ı hakikiye şöylece cereyan etmiştir: Bin üç yüz yirmi yedi rumî senesi Atabey’de sünnet ve hıfz cemiyetlerinden birinde müşarün’ileyh Osman-ı Halidî Hazretlerinin evlâdlarından sonuncusu Ahmed Efendi merhumdan, “Müceddid, müceddid diyorsunuz, nerede ve kimdir?” İrad olunan suale cevaben: “Evet, şimdi mevcuddur ve hem otuz beş yaşlarındadır” demiştir.

   Saniyen: Isparta’nın Yenice Mahallesinden ve kardeşlerimizden Nuri tarafından merhum mümaileyh Ahmed Efendi’den, “Pederiniz, benim evlâdımdan birisi o müceddidle mükâleme ve musafahada olacaktır, demiş, nasıldır?” diye sorulmuş. Cevaben, Ahmed Efendi merhumun, “Evet doğrudur. Ben onunla görüştüm” cevabında bulunması, iş bu keşfiyat ve beyanata medar olmuştur. Müşarünileyh Osman-ı Halidî Hazretlerinin müstesna tesbihat ve tahmidatının biri  وَ اَنْ لَيْسَ لِلْاِنْسَانِ اِلَّا مَا سَعٰى  ayet-i kerimesinin fazl u tevfikine sığınarak Isparta’nın cenubunda, dağda Sidre nam mevkide erbain eyyam-ı mübarekesini tes’id ve hasr-ı tesbihata niyetle kırk günlük iaşeye tahsis ettiği ki, her bir gün için elli dirhem miktarında bir bezdirme ekmeğinden kırk tane olan bir tahsisatı bir-iki günde yer ve kırk günde daha yemek yemeden o mevki-i mahsusada imrar-ı evkat ve tesbihatta bulunurlar. İkmalinde, geri avdetlerinde mübarek dudakları birbirine yapışır, bıçakla tekrar açarlar. Biraz ileride şu asr-ı hazırın uğradığı ve uğrayacağı kaviyyen me’mul ve melhuz olan sefahet ve atalete rağmen düstur-u şüyuhetini tahdit ve ancak anâsır-ı mecruha cerrahını unutmayıp ve ihmal dahi etmeyerek şehadet-i kat’iyesini gösterip sahife-i hayatını bin iki yüz doksan ikide imzalamıştır.