Olmasaydın ey Risale-i Nur bize sen armağan;

Câh-ı masiva, nefs-i tağutla bel’ederdi bizi heman.

Dalâletten geçemez, küfür benliğinde kalırdık üryan,

Hamden lillâh katremizi bahr-i envarına düşürdün.

Sendeki esrar-ı Hak   سَوْفَ تَرٰينٖى   ’yi söylesem,

Gül vechindeki lâhut benini şerh ve beyan eylesem.

Nur-u Hudâ, mü’mine hedâ, dalâlete seyf-i hemtâ mı desem;

Zülfikar ve Asa-yı Musâ ile münkirleri girdaba düşürdün.

Aşina-yı bezm-i Hakdır Risale-i Nur talebeleri;

Nur-u Yezdan, Feyz-i Kur’an’dır cümlesinin rehberi.

Bu âciz nâtuvan onların bir hakir kemteri,

Halil İbrahim’e “hâk-i der-i âl-i âba” tam düşürdün.

اَلْبَاقٖى هُوَ الْبَاقٖى

Duanıza çok muhtaç günahkâr kardeşiniz

Hâk-i der-i Âl-i Âba

۞۞۞