Bunlardı alan Suriye, Irak, ülke-i Kisra
Bunlarla ziyadar o karanlık koca sahra
Bunlardı veren hasta, alîl gözlere bir fer,
Bunlardı o tarihe geçen şanlı gazanfer.
Her hepsi de bir zerre-i nuru o Habib’in,
Her an görünür gözlere ondan nice yüz bin.
Nur altına girmiş bulunan türlü cemaat,
Hem buldu beka, hem de bütün gördü adalet.
Ecdad-ı izâmın o büyük ruhları küskün,
Zira ne küfürler okunur onlara her gün...
Yağmıştı o gün ah ne kederler, ne elemler,
Aciz onu hep yazmağa, eller ve kalemler,
Binlerce yetimin yıkılan kalbini sen yap,
Afvet yeter artık, o Habib aşkına ya Rab!..
Derken yeter artık bizi afvet güzel Allah!..
Sarsıldı cihan, öldü de bir gümgüme nâgâh.
Buz parçası halinde bulut, bir yere düşmüş,
Erkek ve kadın hepsi de ol semte üşüşmüş...
Derhal açılıp gökyüzü hem parladı ol nurdan gelen Risale-i Nur
Hallâk-ı Rahîm eyledi mahlûkunu mesrur.
Zulmet dağılıp başladı bir yepyeni gündüz,
Bir neşe duyup sustu biraz ağlayan o göz.