ekmek bıraktım, yemedi; yine kapıyı açtım, çıktım, yarım dakikada geldim; o misafir de kayboldu. Sonra bana hizmet eden çocuk geldi, dedi ki: “Ben bu gece gördüm ki, merhum Hafız Ali’nin (r.h.) kardeşi yanımıza gelmiş.” Ben de dedim: “Hafız Ali ve Husrev gibi bir kardeşimiz buraya gelecek.” Aynı günde iki saat sonra çocuk geldi, dedi: “Hafız Mustafa geldi. Hem Risale-i Nur’un serbestiyetinin müjdesini, hem mahkemedeki kitaplarını da kısmen getirdi. Hem serçe kuşunun ve benim rüyamın, hem kuddüs kuşunun tabirini isbat etti ki, tesadüf olmadığını gösterdi.” Acaba emsalsiz  bir tarzda hem serçe kuşu acib bir surette, hem kuddüs kuşu garib bir surette gelip bakması, sonra kaybolması ve masum çocuğun rüyası tam tamına çıkması, hem Risale-i Nur’un Hafız Ali gibi bir zatın eliyle buraya gelmesinin aynı zamanına tevafuku hiç tesadüf olabilir mi? Hiçbir ihtimali var mı ki bir beşaret-i gaybiye olmasın? ^(Haşiye) Evet, bu mesele küçük bir mesele değil, kâinat ve hayvanat ile dahi alâkadardır.

   Evet, Risale-i Nur serbestiyetinden ben Risale-i Nur’un bir şakirdi olmak itibariyle kendi hisseme düşen bu kâr ve neticeyi binler altun lira kadar kazancım var kanaat ediyorum. Başka yüz binler Risale-i Nur şakirdleri ve takviye-i imana muhtaç ehl-i imanın istifadeleri buna kıyas edilsin.

   Evet, dinin ve şeriatın ve Kur’an’ın yüzden ziyade tılsımlarını, muammalarını hâll ve keşfeden ve en muannid dinsizleri susturup ilzam eden ve mirac ve haşr-i cismanî gibi sırf akıldan çok uzak zannedilen Kur’an hakikatlerini en mütemerrid ve en muannid feylesoflara ve zındıklara karşı güneş gibi isbat eden ve onların bir kısmını imana getiren Risale-i Nur eczaları, elbette küre-i arzı ve küre-i havaiyeyi kendi ile alâkadar eder ve bu asrı ve istikbali kendi ile meşgul edecek bir hakikat-ı Kur’aniyedir ve ehl-i iman elinde bir elmas kılınçtır.

Emirdağ’ında kardeşiniz

Said Nursî

۞۞۞