Hem bugün, o hane sahibesinin yedi senedir adını bilmediği için Üstadımız ona “İsmin nedir?” diye sordu. Dedi: “Hayriye”dir. Hayriye isminde olmak tefe’ülüyle, iki saat sonra Hayri namında Risale-i Nur’un bir şakirdi (haberimiz yokken İstanbul’a gitmiş. Hem ticaret münasebetiyle iki mühim şakirdler dahi gidip geç kaldılar. Maddi ve manevî fırtınalar münasebetiyle Üstadımız hem onları, hem oradaki mühim bir şakirdi için çok merak ediyordu) bu gün o Hayri iki saat o Hayriye’den sonra kapıyı açtı, geldi. O üç şakird hakkındaki merakı izale etmekle beraber, Üstadın dört aydan beri devam eden “tefarik” namındaki bir kokusu bugün bitmiş, kendimiz gördük. Hayri’nin, bir küçük şişe elinde, “İşte size tefarik getirdim” dedi. İşte bu lâtif tefarikdeki tevafuka barekâllah dedi.

   Bu iki gün zarfında bu küçük numuneler gibi Üstadımız Mucizat-ı Ahmediye’nin (a.s.m.) tashihatıyla meşgul olduğu için çok numuneler görmüş. Madem iki gün zarfında bu kadar inayatın cilvelerini görüyoruz. Risale-i Nur dairesi içinde dikkat edilse, herkes kendi nefsinde hizmeti derecesinde böyle numuneleri görecektir.

Risale-i Nur şakirdlerinden

Hilmi, Emin, Kâmil, Feyzi, Hafız Ahmed

Evet, ben de tasdik ediyorum.

Said Nursî

۞۞۞

   Feyzi’yle Emin diyorlar: Üstadımız olan Risale-i Nur’un ciddi hakaikleri içinde en tatlı bir fakihesi tevafuk olduğu için, kardeşlerimize yine bu iki gün zarfında küçük bir-iki tevafuku size bundan evvelki tevafuka haşiye olarak yazıyoruz.

   Evet, nasıl ki kelimatta ve kelimat-ı mektubede tevafuk bir kasd, bir inayet-i hususiyeyi gösteriyor; bazen harika olup keramet derecesine çıkıyor, bazen lâtif bir zerafet veriyor; aynen öyle de, Risale-i Nur’a ait ve Üstadımıza ait hadisatta da aynen kasdî ve inayetkârane tevafuku, akvalde olduğu gibi o ef’alde de görüyoruz.

   Ezcümle, size yazılan, dört ay gelmeyen hane sahibesi için Emin kardeşimize dedi: “Haber gönder” tekellümünde onun kapı çalması tevafuk ettiği gibi, aynı cümleyi bir gün sonra iki defa okuduğu zaman, “Emin’e dediği” kelimesi okunduğu anında aşağıdaki kapıyı Emin açtı, gelmek zamanı gelmeden geldi. İkinci gün yine başka bir adama okunduğu vakit, “Emin’e dediği” kelimesi