Evet, bu küre-i arza memuriyetle gönderilen her insan burada misafir ve fani olduğu ve mahiyeti bir hayat-ı bakiyeye müteveccih bulunduğu kat’iyen tahakkuk etmiştir. O her bir insan bu zamanda hayat-ı ebediyesini kurtaracak olan istinad noktaları sarsıldığından bu dünyasını ve içindeki bütün alâkadar ahbabını ebedi terk etmekle beraber bu dünyadan binler derece daha mükemmel baki bir mülkü de kaybetmek veya kazanmak davası başına açılmış. Eğer iman vesikası olmazsa; ve beraaati ve senedi olan itikadı sağlam bir surette elde etmezse, o davayı kaybeder. Acaba bu kaybettiği şeyin yerini hangi şey doldurabilir?

   İşte bu hakikate binaen benim ve kardeşlerimin her birimizin yüz derece akıl ve fikri ziyadeleşse de bu muazzam vazife-i kudsiyenin hizmetinde ancak kâfi gelebilir. Sair mesaile bakmak bize fuzuli ve malâyani olur. Yalnız bu kadar var ki; Risale-i Nur şakirdlerinin bir kısmı öteki davalar içinde bulunduğu ve lüzumsuz, sebepsiz, bazen bize akılsızların tecavüz ve taarruzları zamanlarında zaruret derecesinde istemeyerek muvakkaten bakmışız.

   Hem de bu hakiki ve pek büyük davanın haricindeki davalara ve boğuşmalara alâkadarane fikren, kalben karışmak zararlıdır. Çünkü; böyle geniş, siyasî ve heyecan veren dairelere dikkat eden ve onlarla meşgul olan bir adam kısa bir daire içinde vazifedar olduğu ehemmiyetli hizmetlerinden geri kalır veya şevki kırılır.

   Hem de o geniş ve cazibedar siyaset boğuşma dairelerine dikkat eden bazen kapılır. Vazifesini yapamadığı gibi selâmet-i kalbini ve hüsn-ü niyetini ve istikamet-i fikrini ve hizmetindeki ihlâsını kaybetmese de o ittiham altında kalabilir. Hatta ben, mahkemede bu noktada bana hücum ettikleri zaman dedim: ‘Güneş gibi hakikat-ı imaniye ve Kur’aniye, yerdeki muvakkat ışıkların cazibesine tabi ve âlet olmadığı gibi o hakikatı cidden tanıyan, değil küre-i arzdaki hadisata, belki kâinata da âlet edemez.’ diye onları susturdum.” İşte Üstadımızın cevabı bitti. Biz de bütün kuvvetimizle tasdik ettik.

Risale-i Nur şakirdlerinden

Emin, Feyzi

۞۞۞