(Isparta’ya gönderilen bir fıkradır)

   Risaletü’n-Nur, kendi sadık ve sebatkâr şakirdlerine kazandırdığı çok büyük kâr ve kazanç ve pek çok kıymettar neticeye mukabil, fiyat olarak, o şakirdlerden tam ve halis bir sadakat ve daimî sarsılmaz bir sebat ister. Evet, Risaletü’n-Nur on beş senede medresede kazanılan kuvvetli iman-ı tahkikîyi on beş haftada ve bazılara on beş günde kazandırdığını yirmi senede yirmi bin zat tecrübeleriyle şehadet ederler.

   Hem iştirak-ı a’mâl-i uhreviye düsturuyla, her bir şakirdinin her bir günde binler halis lisanlarıyla edilen makbul duaları ve binler ehl-i salâhatın işledikleri a’mâl-i salihanın misil sevaplarının kazandırıp her bir hakiki sadık ve sebatkâr şakirdlerini amelce binler adam hükmüne getirdiğini, kerametkârane ve takdirkârane İmam-Ali’nin üç ihbarı ve keramet-i gaybiye-i Gavs-ı Âzam’daki tahsinkârane ve teşvikkârane beşareti ve Kur’an-ı Mucizü’l-Beyanın kuvvetli işaretle o halis şakirdler ehl-i saadet ve ehl-i Cennet olacaklarını müjdesi pek kat’î ispat ederler. Elbette böyle bir kazanç, öyle bir fiyat ister. Madem hakikat budur; Risale-i Nur dairesinin yakınında bulunan ehl-i ilim ve ehl-i tarikat ve sofi-meşrep zatlar, onun cereyanına girmek ve ilim ve tarikattan gelen sermayeleriyle ona kuvvet vermek ve genişlenmesine çalışmak ve şakirdlerini teşvik etmek ve bir buz parçası olan enaniyetini tam bir havuzu kazanmak için o dairedeki âb-ı hayat havuzuna atıp eritmek gerektir ve elzemdir. Yoksa başka bir çığır açmakla hem o zarar eder, hem bu müstakim ve metin cadde-i Kur’aniyeye bilmeyererk zarar verir, belki zendekaya bilmeyerek bir nevi yardım hesabına geçer.

Said Nursî

۞۞۞

(Lâtif bir tevafuka işaret eden bir fıkradır)

   Otuz altı yapraktan ibaret ve İmam-ı Ali’nin fevkalâde takdirine mazhar olan Otuz İkinci Sözün kendi kendine gelen beş bin yedi yüz on beş tevafuku, Risaletü’n-Nur’un bu havalideki gayet mühim bir talebesi olan Ahmed Nazif’in nüshasında çıkmıştır. Demek o risalenin hatt-ı hakikisine rastgelmiş ki, bu harika kerameti göstermişler.