İşte bu masum çocukların Risaletü’n-Nur’dan aldıkları derslerinin ve yazdıklarının bir kısmını bize göndermişler, biz de onların isimlerini bir cetvelde dercettik. Bunların bu zamanda bu ciddi çalışmaları gösteriyor ki,  Risaletü’n-Nur’da öyle manevî bir zevk ve cazibedar bir nur var ki; mekteplerdeki çocukları okumaya şevkle sevketmek için icad ettikleri her nevi eğlence ve teşviklere galebe edecek bir lezzet, bir sürur, bir şevk Risaletü’n-Nur veriyor ki, çocuklar böyle hareket ediyorlar. Hem bu hâl  gösteriyor ki, Risaletü’n-Nur kökleşiyor; inşaallah daha hiçbir şey onu koparamayacak, ensâl-ı âtiyede devam edecek.

   Aynen bu masum küçük şakirdler gibi Risaletü’n-Nur’un cazibedar dairesine giren ümmî ihtiyarların dahi kırk-elli yaşından sonra Risaletü’n-Nur’un hatırı için yazıya başlayıp yazdıkları kırk-elli parçayı iki-üç mecmua içinde dercettik. Bu ümmî ihtiyarların ve kısmen çoban ve efelerin bu zamanda bu acib şerait içinde her şeye tercihan Risale-i Nur’a bu suretle çalışmaları gösteriyor ki bu zamanda Risaletü’n-Nur’a ekmekten ziyade ihtiyaç var ki; harmancılar, çiftçiler, çobanlar, yörük efeleri, hâcât-ı zaruriyeden ziyade Risaletü’n-Nur’a çalışmaları, Risaletü’n-Nur’un hakkaniyetini gösteriyorlar. Bu cildde az, sair altı cild-i aherde masumların ve ihtiyar ümmîlerin yazılarının tashihinde çok zahmet çektim, vakit müsaade etmiyordu. Hatırıma geldi ve manen denildi ki, “Sıkılma, bunların yazıları çabuk okunmadığından, acelecileri yavaş yavaş okumaya mecbur ettiğinden, Risaletü’n-Nur’un gıda ve taam hükmündeki hakikatlerinden hem akıl, hem kalb, hem ruh, hem nefis, hem his hisselerini alabilirler. Yoksa, yalnız akıl cüz’î bir hisse alır, ötekiler gıdasız kalabilirler. Risale-i Nur, sair ilimler ve kitaplar gibi okunmamalı. Çünkü ondaki iman-ı tahkikî ilimleri, başka ilmlere ve marifetlere benzemez, akıllardan başka çok letaif-i insaniyenin de kut ve nurlarıdır.”

   Elhasıl:  Masumların ve ümmî ve ihtiyarların noksan yazılarında iki faide var:

   Birincisi: Teenni ve dikkatle okumaya mecbur etmektir.

   İkincisi: O masumane ve halisane samimi ve tatlı dillerinden, derslerinden, Risale-i Nur’un şirin ve derin meselelerinin lezzetli bir hayretle dinlemek ve ders almaktır.

Said Nursî

۞۞۞