(Isparta’ya gönderilen bir mektup)

   Aziz, sıddık kardeşlerim,

   Namaz tesbihatının sırrına göre, nasıl ki namazdan sonra tesbih ve zikir ve tehlil ile hatme-i muazzama-i Muhammediye (a.s.m.) ve zikir ve tesbih eden ve rû-yi zemin kadar geniş bir halka-i tahmidat-ı Ahmediye (a.s.m.) dairesine tasavvuran ve niyeten girmek, medar-ı füyuzat olduğu gibi, biz dahi Risaletü’n-Nur’un geniş dairesine ve halka-i envarında ders alan ve çalışan binler masum lisanların ve mübarek ihtiyarların dualarına ve a’mâl-i salihalarına hissedar olmak ve amin demek hükmünde olan tayy-i mekân ederek gıyaben omuz omuza, diz dize bulunmak hâliyle ve niyetiyle ve tasavvuruyla kendimizi fevkalhad bahtiyar biliyoruz. Hususan ahir ömrümde böyle kıymettar masum manevî evladları ve yüzer Abdurrahmanları bulmak, benim için dünyada bir Cennet hayatı hükmüne geçiyor.

   Geçen Ramazan-ı Şerifte hastalık münasebetiyle her bir kardeşim benim hesabıma bir saat çalışmasının büyük bir neticesini aynelhak ve hakkalyakîn gördüğümden, böyle duaları reddedilmez masumların ve mübarek ihtiyarların ve üstadlarının benim hesabıma olan duaları ve çalışmaları benim Risale-i Nur’a hizmetimin uhrevî bir netice-i bakıyesini dünyada gösterdi.

اَلْبَاقِى هُوَ الْبَاقِى

Kardeşiniz

Said Nursî

۞۞۞

RİSALE-İ NUR’UN KÜÇÜK VE MASUM ŞAKİRDLERİ

   Risale-i Nur’un küçük ve masum şakirdlerinden elli-altmış talebenin yazdıkları nüshaları bize de gönderilmiş, biz de o parçaları üç cilt içinde cem’ettik, hem o masum şakirdlerin bazılarını isimleriyle kaydettik. Mesela: Ömer on beş yaşında, Bekir dokuz yaşında, Hüseyin on bir yaşında, Hafız Nebi on iki yaşında, Mustafa on dört yaşında, Mustafa on üç yaşında, Ahmed Zeki on üç yaşında, Ali on iki yaşında, Hafız Ahmed on iki yaşında.. bu yaşta daha çok çocuklar var, uzun olmasın diye yazılmadı.