satırın size aidiyeti var, ilm-i cifrin kaideleriyle size bakıyor, ne için dikkat etmiyorsun? Ben dikkat ettim bir şey anlamadım. Tekrar ihtar edildi ki bu satır birisine emrediyor, nida ediyor. Herhalde bir adamın ismi يَاءِ nida ile beraber örfen ve makamen ve kaideten mana cihetinde mevcut bulunmak lazım gelir. Bundan sonra gelen beyitlerde medar-ı hitap olan مُريِدْ kelimesinden murad kim ise burada dahi o muraddır. Öyle ise تَوَسَّلْ kelimesinden sonra bir isim, nida ile murad ve mukadderdir. Hem اَغِيثُكَ ’deki hitap kime ait olduğu anlaşılmak için nida ile bir isim zikretmek lazım geliyor. Madem herhalde bir isim lazımdır, elbette o isme delâlet eden bir karine, bir emare vardır.
O vakit bir emare aradım. Gördüm ki ahirdeki satırda سَعِيدْ ismi يَاءِ nida ile beraber bu iki yerde murad olduğuna iki delil var. Birinci delil: Bu beytin dört arkadaşı سَعِيدْ ismine işaretleridir. İkinci delil: Hem birinci hem ikinci fıkra dahi aynı bin iki yüz doksan dört (1294) eder ki, müteaddit yerde Cenab-ı Gavs’ın işaret-i gaybiyesinden fitne-i ahirzamanın başlangıcı olan tarihi gösteriyor. O tarih ise hem bu isim sahibinin Arabî tarih-i velâdetine, hem âlem-i İslâm’ın başına gelen hadisat-ı elîmenin hevl ve şiddetinin en büyük sebebi olan doksan üç Rus Harbinin şiddet-i tarihine tesadüf ediyor. O vakit hem taun ve veba, hem kaht ve galâ ve hem Rus’un zulüm ve istila zamanına tesadüf ediyor. Hazret-i Gavs, bu beytinde ve bu kasidesinde fitne-i ahirzamana bakıyor. O fitnenin başlangıcı olan bin ikiyüz doksan üç ve dört tarihine تَوَسَّلْ satırının her fıkrası يَا سَعِيدْ kelimesi ile beraber aynı tarihi gösteriyor. O tarih Rumî hesap ile olsa Said’in mebde-i tufuliyetine, eğer Arabî tarihi ile olsa velâdet zamanına tevafuk ediyor. Eğer fıkra-i ulâdaki هَوْلٍ kelimesindeki tenvin ve ikinci fıkradaki دَهْرًا kelimesindeki tenvin, ( ن ) sayılsalar, o vakit her bir fıkra bin üç yüz kırk dört veya beş tarihini gösterecek ki, fitne-i ahirzamanın maneviyat cihetinde en elîm zamanına ve izn-i ilâhî ile
