LÂTİF BİR TEFE’ÜL

   Şeyh Sadi-i Şirazî’nin Bostan’ından Sözler hakkında ben, Hafız Halid, Galib, Süleyman, niyet edip açtık, tefe’ül bu çıktı:

نَگُفْت خُوشْ چُنٖينْ بُلْبُلْ هٖيچْ بَرُو  ۞ شُگُفْت مَعْنَا گُلِسْتَان تَا نَگَرْ  

گُلٖ نَرُويَدْ اُسْتُخٰوانَشْ اَزْ ى كِه  ۞ بُلْبُلٖى  چُنٖينْ بِمٖيرَدْ گَرْ عَجَبْ

   Meali: Yani, “Gel, bak, güller bağı şeklinde hakikat gülleri açılmış. Böyle hakikat bahçesinde hiçbir bülbül, böyle şirin, hoş nağme etmemiştir. Nasıl oluyor ki, böyle bir bülbül öldükten sonra onun kemiklerinden güller açılmasın.”

   Bu meal, maksadımıza o kadar yakındır ki tabire lüzum yoktur. Yalnız gülistanımız; ebedi Kur’an Cennetindendir, ondan gelmiştir.

Mehmed Tevfik, Galib, Süleyman,

Hafız Halid, Said

۞۞۞

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحيِمِ

   Gavs, meşhur kasidesinde –sarahat derecesinde– bizlerden, yani hizbü’l-Kur’an’dan haber verdiği gibi, daha birkaç yerde yine, işarî bir tarzda, haber veriyor. Ezcümle, o kasidenin arkasında Mecmuatü’l-Azhab’ın 563’ncü sahifesinde, yine o malum müridinden bahsediyor ve diyor ki:

فَمُرِيِدىِ اِذَا دَعَانِى بِشَرْقٍ * اَوْ بِغَرْبٍ اَوْ غَارٍ فِى بَحْرِ طَامِى اَغِثْهُ

beytinde diyor ki; “Garbda beni çağırdığı vakit, onun imdadına yetişeceğim.”  Evet doğrudur. Arabî tarih ile bin üç yüz otuz dokuzda (1339) müthiş bir buhran-ı ruhî ve dehşetli bir heyecan-ı kalbî ve dağdağalı bir teşevvüş-ü fikrî geçirdiğim sıralarda, pek şiddetli bir surette Hazret-i Gavs’dan istimdad eyledim. Bir-iki yerde bahsettiğim gibi, Fütuhü’l-Gayb kitabı ile ve dua ve himmetiyle imdadıma yetişti ve o buhranı geçirdim. İşte o müridi ise, biçare Saidü’l-Kürdî olduğunu meşhur kasidesinde kat’î gösterdiği gibi