Tehlike yüzde yüz... Başkaca nokta-i istinad kalmadığı halde, büyük bir istinada basmış gibi üç metrelik bir kavisle o mağaranın kapısına atılmışım. Hem ben, hem beraberimdeki orada hazır arkadaşlarım, ecel gelmediği için sırf bir hıfz-ı ilâhî, harika bir imdad-ı gaybî telakki ettik.

   İşte Hazret-i Gavs, madem bu kasidesinde sergüzeşt-i hayatımın mühim noktalarına işaret ediyor; elbette bu acib ve en tehlikeli bir sergüzeşt-i hayatıma şu cümlesiyle işaret ediyor denilebilir.

   Elhasıl: Hazret-i Gavs’ın mezkûr kelimatları, bu fakirin tarih-i hayatımda geçen en mühim noktaları manasıyla ifade ettikleri gibi, hesab-ı ebced makamıyla mühim noktaların tarih-i vukularına tevafukları, elbette tesadüfî ve tesadüf işi olamaz. Sair işaratın kuvvet-i kat’iyeti, tesadüfü muhal derecesine getirmiştir. Madem bu beş satır kasidesi, bir keramettir; keramet ise mucize gibi Cenab-ı Hak tarafındandır, intak-ı bilhak nev’indendir, daha beyan etmediğimiz çok esrarı havidir, ihtiyar-ı beşer yetişemez.

   Üçüncü Remiz: Hizmet-i Kur’aniyedeki arkadaşların bir kısmı “hafız” lâkabıyla, bir kısmı “muhlis” kelimesiyle işaret edildiği gibi, “sadık” kelimesinde Süleyman ve Bekir’e işaret olunmakla beraber aynen onlar gibi sadakatta mümtaz ve kalemi bir elmas kılınç gibi Âsım’a dahi işaret ediyor. Hem makamıyla beraber fedakâr arkadaşların altıncısı olduğuna işaret ediyor. Âsım gibi elmas kalemli Ahmed Husrev’i   تَعِيشُ سَعِيدًا   cümlesi beşinci gösteriyor. Refet Bey   صَادِقًا بِمَحَبَّتِى   cümlesiyle makamına işaretle Âsım gibi altıncı arkadaş olduğunu altı fark ile göstermiştir. Ve hakeza sair has arkadaşlar da içinde münderiçdir. Hatta  تَعِيشُ سَعِيدًا  ’deki Said kelimesinde beş-altı kardeşlerim dahil olduğu bence kat’î bir surette tahakkuk etmiştir.

Said Nursî

۞۞۞