en mühim bir arkadaşı ve halis bir talebesi olan Hulûsi Bey’e 

لِلّٰهِ مُخْلِصًا تَعِيشُ سَعِيدًا صَادِقًا بِمَحَبَّتىِ   fıkrasında işaret olduğu gibi, diğer bir kısım talebelerine de işaretler var.

                                                                                                                  Risale-i Nur talebeleri namına

                                                                                                                             Rüşdü, Husrev

        ۞۞۞

   SAİD KENDİ SÖYLÜYOR:

   Hazret-i Şeyh-i Geylânî, hizmet-i Kur’aniyeye nazar-ı dikkati celbetmek ve o hizmet-i Kur’aniye, ahirzamanda dağ gibi büyük bir hadise olduğuna işaret için, kerametkârane şu hizmette istidat ve liyakatımın pek fevkinde bulunması ve fedakâr, çalışkan kardeşlerimle çalıştığımıza fazilet noktasından değil, belki sebkatiyet noktasından ismimi bir derecede göstermesi beni epey zamandır düşündürüyordu. Acaba bunun izharında manevî bir zarar bana terettüb eder, bir gurur, bir hodfuruşluk getirir mi? diye sekiz-on senedir tevakkuf ettim. Bu günlerde izhara bir ihtar hissettim.

   Hem kalbime geldi ki: Hazret-i Şeyh bana bir paye vermedi. Belki  Said isminde bir müridim mühim bir hizmette bulunacak, fitne ve belâlardan izn-i ilâhî ile ve Şeyhin duasıyla ve himmetiyle mahfuz kalacak.

   Hem uzak yerde taşlar görünmez, dağlar görünür. Demek, sekiz yüz sene bir mesafede görünen, hizmet-i Kur’aniyenin şahikasıdır; yoksa Said gibi karıncalar değil. Madem bu keramet-i Gavsiyeyi ilân ve izharından, Kur’an şakirdlerinin ve hizmetkârlarının zevki artıyor, elbette arkalarında Şeyh-i Geylânî gibi kahramanlar kahramanı zatlar himmet ve dualarıyla ve izn-i ilâhî ile himaye ettiklerini bilseler, zevk ve gayretleri daha artar.

   Elhasıl: Bunu, kardeşlerimi fazla şevke ve ziyade gayrete getirmek için izhar ettim. Eğer kusur etmiş isem, Cenab-ı Hak afvetsin.   اِنَّمَا الْاَعْمَالُ بِالنِّيَّاتِ     

   Şu ahirki beyt: